Globalne odrodzenie nacjonalizmów
Udział wzięli: Imani Jacqueline Brown, Clara Ianni, Ewa Alicja Majewska
Ruchy Alt-right i narodowe zyskały w ostatnich latach silną i dość stabilną pozycję w globalnej polityce. Zwroty narodowe już nastąpiły. Zasadne wydaje się pytanie o przyczyny odrodzenia globalnych nacjonalizmów. Jedną z przyczyn może być rozczarowanie nierównomiernym i eksploatacyjnym charakterem globalnej cyrkulacji ekonomicznej i kulturowej. Grupy marginalizowane i wykluczane stanęły w obliczy znalezienia antidotum na negatywne skutki takiego stanu rzeczy. Tak więc tendencje izolacjonistyczne, partykularyzm i populizm tożsamościowy gwałtownie manifestują się zarówno w życiu społecznym, jak i politycznym i wyrażają się dyskursywnie. Zjawisko to dotyczy zarówno obszarów półperyferyjnych Globalnego Południa, ale również dotychczasowych centrów, Europy i Stanów Zjednoczonych. Jeden naród oraz jedna kultura są centralnymi elementami zwrotu nacjonalistycznego. Podczas spotkania zostanie poddane dyskusji zjawisko przejmowania dyskursywnego potencjału wypracowanego przez nową humanistykę wraz z całym retorycznym repertuarem polityki tożsamości i sprawiedliwości społecznej przez ruchy nacjonalistyczne. To niepokojące zjawisko nie powinno jednak powodować poczucia bezradności. To dobry moment, by podjąć na nowo rozważania nad kwestiami emancypacji i sprzecznościami, jakie mogą one generować, by skutecznie przeciwstawić się nacjonalistycznej retoryce.
Do udziału w dyskusji zostały zaproszone:
dr Ewa Majewska – filozofka feministyczna, krytyczka sztuki, aktywistka. Od 2003 roku prowadzi (z przerwami) zajęcia na Gender Studies przy ISNS UW, w roku akademickim 2007/8 pracowała jako adiunkt w Instytucie Filozofii w Szczecinie. W 2003 roku była stypendystką w Instytucie Studiów Kobiecych w Universite Paris VIII, w semestrze zimowym 2009/10 pracowała nad projektem dotyczącym postkolonializmu i feminizmów kolorowych w ramach Beatrice Bain Research Group na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Na semestr zimowy 2010/11 została zaproszona przez Gender Studies Uniwersytetu w Orebro (Szwecja) do pracy nad projektem dotyczącym miłości w ujęciu feministycznym. Studiowała filozofię oraz dorywczo romanistykę i gender studies. Doktorat poświęcony problematyce rodziny w filozofii społecznej, obroniony w IF UW w 2007 roku, został wydany w formie książki Feminizm jako filozofia społeczna. Szkice z teorii rodziny w roku 2009. Jest współautorką i redaktorką książek Zniewolony Umysł 2. Neoliberalizm i jego krytycy, (2007, z dr. Janem Sową); Równa szkoła. Poradnik edukacji równościowej dla nauczycieli i nauczycielek, ( 2007, z Ewą Rutkowską); Futuryzm Miast Przemysłowych, (2007, z Kubą Szrederem i Martinem Kaltwasserem); Raport o przemocy wobec kobiet w rodzinie i relacjach intymnych w Polsce, (Amnesty International sekcja polska, 2006). W 2004 roku założyła wraz z Aleką Polis artystyczny team kobiecy Syreny Tv, w 2006 roku współzakładała stowarzyszenie W stronę Dziewcząt; od 2007 roku uczestniczy w inicjatywie Indeks73 na rzecz wolności w kulturze. Jest niewierząca, mieszka w Warszawie.
Imani Jacqueline Brown – urodzona w Nowym Orleanie – artystka, aktywistka, badaczka, która tworzy, by demaskować poziomy opresji, niesprawiedliwości, oporu i sprzeciwu, stanowiące wspólnie kamień węgielny naszego społeczeństwa. Wierzy, że sztuka może kształtować politykę, swoje działania kieruje w stronę nieuchwytnej iskierki sprawiedliwości na horyzoncie, mając świadomość, że nasz świat nie zdoła odnaleźć równowagi, dopóki nie nastąpi społeczne, ekologiczne i ekonomiczne zadośćuczynienie. Pracuje jako dyrektor programowa w [galerii] Antenna w Nowym Orleanie, jest współzałożycielką Blights Out oraz głównym członkiem [ruchu] Occupy Museums, którego projekt „Debtfair” był wystawiany w 2017 podczas Whitney Biennial w Muzeum Sztuki Amerykańskiej Whitney w Nowym Jorku. Pisała m.in. dla „Pelican Bomb”, „Shelterforce Magazine” i „Printed Matter” w cyklu „Artist and Activists”. Ukończyła sztuki wizualne i antropologię na Uniwersytecie Columbia (2010).
Clara Ianni – w swojej twórczości brazylijska artystka bada powiązania między sztuką, polityką i ideologią, analizując związki między działaniami politycznymi i gestem artystycznym. Posługując się różnymi mediami – rzeźbą, instalacją, wideo i tekstem – poddaje krytycznej analizie hegemoniczne dyskursy historyczne, badając ich strefy niewidzialności przez eksplorację pamięci i potencjalnych kontrnarracji jako przestrzeni sprawczości politycznej. Clara Ianni uzyskała dyplom w zakresie sztuk pięknych na Uniwersytecie w São Paulo. Wśród jej wystaw należy wymienić: Utopia/ Distopia (2017), MAAT Lisboa, Biennale w Dżakarcie (2015), 31. Biennale w São Paulo (2014), Festiwal Yebisu, Tokio (2015), 19. Panorama VideoBrasil, 33. Panorama de Arte Brasileira, MAM São Paulo (2013), 12. Biennale w Stambule, Stambuł (2011). Rezydentka U–jazdowskiego (2017).
Kuratorzy programu dyskursywnego towarzyszącego wystawie „Gotong Royong. Rzeczy, które robimy razem”: Marianna Dobkowska i Konrad Schiller