٩(--̮̮̃)̃۶ 2GETHER

Odkrywając wzory wyłaniające się z muzyki, tańca i sztuki, wydarzenie skupia artystów i choreografów, dokonujących dekonstrukcji ram przestrzeni wystawienniczej. Umieszczone w kontekście programu publicznego Gotong Royong. Rzeczy, które robimy razem prezentacje kwestionują rolę wykonawcy w hierarchii struktur instytucjonalnych, zadając następujące pytania: Do jakiego stopnia oprawa narracji performatywnych jest wynikiem działań instytucji sztuki i wypowiedzi kuratorów? Jaka jest rola performansu w nawoływaniu do budowania opozycji wobec instytucji? I wreszcie, jakie paradoksy wiążą się z działalnością takich ruchów i podmiotów w obrębie instytucji, przeciw którym występują? Do udziału w wydarzeniu zaproszono 3 artystów. Spróbują oni odpowiedzieć na powyższe pytania, posługując się zestawem zabawnych, a czasem i radykalnych gestów, które razem utworzą efemeryczny esej. Projekt wsparty przez Canada Council for the Arts.

Program:

19:00–20:30

Kasia Wolińska & Ashiq Khondker
Dance, Pilgrim, Dance [I see America dancing]

Po występie w moskiewskim Teatrze Bolszoj, z okazji obchodów czwartej rocznicy Rewolucji Październikowej, Isadora Duncan została nagrodzona oklaskami przez samego Włodzimierza Lenina. Po powrocie do USA, otrzymała od Sowietów telegram: „Tylko rosyjski rząd może cię zrozumieć. Przyjedź do nas, zbudujemy ci szkołę”. „Dance, Pilgrim, Dance…” to choreograficzne studium 3 tańców opracowanych przez legendarną tancerkę eksperymentalną Isadorę Duncan w tamtym okresie. Spektakl został pierwotnie wyprodukowany w ramach Solo Project Plus 2017 przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk.

20:30–21:00
Lara Joy Evans
Pośród błota i ropy nie ma etyki

Znajduję się pośród błota, w wypełnionej płynem i dudniącej echem komorze, w roztopionej jaskini. Jaskini ciemności i chaosu, zimnego, ślepego, a jednak kojącego podziemnego świata, który zdaje się ożywiać moje wściekłe ruchy. W tej jaskini błota i ropy nie znajduję żadnego kierunku ani miejsca przeznaczenia. Od błota na powierzchni, po ropę w głębi jaskini – jest to miejsce bez pytań i odpowiedzi.

21:00–21:30
Justin Francis Kennedy
Ciemna łata

Odkrywanie transmutacji mrocznych tematów poprzez dziwaczny taniec śmierci, anegdoty o rzeczywistej i wyimaginowanej inwigilacji oraz kołysanki w czasie rzeczywistym…

Dorian Batycka

krytyk sztuki i kurator, współpracuje m.in. z Hyperallergic, Selections, Frieze Blog i Nero. Zajmuje się przekrojowymi badaniami obejmującymi praktykę artystyczną, socjologię i geopolitykę. Jako kurator, brał udział w licznych wystawach i projektach międzynarodowych, w tym w: Royal College of Art, Londyn; Bait Muzna for Art Film, Oman oraz Pawilonie Malediwów na 55. Biennale w Wenecji. Od października 2015 r. pracuje jako kurator w Bait Muzna for Art Film (BMAF) – nowej instytucji zlokalizowanej w Maskacie, w Omanie. Instytucja zajmuje się eksplorowaniem rozwoju dyskursu we współczesnej sztuce i kinie, ze szczególnym uwzględnieniem świata arabskiego, poprzez zapewnianie dostępu do studiów produkcji filmowej i przestrzeni wystawowej.

Lara Joy Evans

Splatając naukę z magią, prace Lary Joy Evans kipią złożonymi, zautomatyzowanymi reakcjami zbliżonymi do ludzkiej podświadomości. Ta nieprzefiltrowana podświadomość dokonuje refleksji nad zagubieniem we współczesnych czasach, w średniowieczu zaawansowanych technologii, nad konstrukcjami i mutacjami znaczeń oraz ciągłym przewartościowywaniem rozumienia naszego istnienia za pomocą działań ludzkich i algorytmów. Nie jestem naukowcem, czarodziejem, ani botem.
 

Justin F. Kennedy

Osiadły w Berlinie artysta, nauczyciel tańca pochodzący z wyspy St. Croix w archipelagu Wysp Dziewiczych (USA). W 2006 r. uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie nauk etnicznych i tańca w Wesleyan University, a w 2013 r. tytuł magistra choreografii w HZT Berlin. Występował m.in. z takimi artystami jak: Ligia Lewis, Isabel Lewis, Tino Sehgal, Adam Linder, Liz Kinoshita, Jeremy Wade, Peaches, Faustin Linyekula. Obecnie zaangażowany w następujące projekty: „Forgotten Friends: a grey, or maybe purple Safari” (premiera w Kopenhadze w marcu 2017 r.), współpraca z artystycznym boybandem BOYZ in the WOODS i nowe solo „Toon Up the Middleground” (premiera w Villa Empain w kwietniu 2017 r.).

Ashiq Jahan Khondker

artysta intermedialny, który w swoich pracach bada takie zjawiska jak: punkty przecięcia świata starych i nowych mediów, podmiotowość, wirtualność, interfejs i szum. Wychowywał się w USA i Singapurze, ale od 2012 r. mieszka i tworzy w Berlinie. Występował i wystawiał w takich miejscach na całym świecie jak: Biennale w Wenecji (2011), Manifesta 10 w Petersburgu, Townhouse Gallery w Kairze, Kunst-Werke w Berlinie, Milk Studios w Nowym Jorku, International Noise Conference w Miami, Matthew Barney Studio w Nowym Jorku, Roskilde Festival w Danii, Galeria White Box w Nowym Jorku, Casco w Utrechcie (Holandia) czy Norberg Festival.

Kasia Wolińska

urodzona w Gdańsku. Absolwentka wydziału Tańca i Choreografii Akademii Muzycznej w Łodzi, Wydziału Antropologii Kultury Uniwersytetu Łódzkiego oraz wydziału Tańca i Choreografii w HZT Berlin. Dancewebberka 2015. Od stycznia 2013 związana z projektem Hi Mary, który został zaprezentowany w Berlinie, Gdańsku, Kaliszu, Łodzi, Norberg, Nowym Jorku, Warszawie, Amsterdamie i Kopenhadze. Rezydentka Centro Selva w Peru w 2014 roku oraz festiwalu transeuropa 2015 w Niemczech. Uczestniczka programu Global Practice Sharing ( Movement Research/ Art Station Foundation) w Nowym Yorku. Pracowała z: Rosalind Crisp, Vincent Bozek, Julią Plawgo, Agatą Siniarska, Lea Martini, Martin Hansen, Ivo Serra, Eva Tanko, Diego Agullo, Tatianą Kamieniecka, Ulą Zerek, Pere Faura, Karolem Tymińskim, Martą Ziółek, Gosią Wdowik i innymi.