Koc Dydony, 2015–16
wykonanie koca: Mirek Brzózka, Anna Wiśniewska

Koc Dydony, stworzony przez architektów z Warszawy, to propozycja mikroarchitektury stymulującej spotkanie (jednorazowo maksymalnie 14 osób) – obiekt performatywny, który posłuży interakcji z publicznością wystawy. Dydona, czyli wędrowniczka, przywódczyni uciekających z niejasnych przyczyn mieszkańców Tyru, po tym, jak autochtoni zgodzili się użyczyć kolonistom tyle ziemi na wybrzeżu Północnej Afryki, ile objęłaby skórą wołu, pocięła ją na wąskie paski. W ten sposób objęła nią całe wzgórze, na którym powstało państwo Kartagina. Zamierzeniem projektantów było stworzenie minimalistycznej architektury, ujmującej wspólny obszar na czasowe spotkanie. Prototyp koca powstał w ramach rezydencji architektów w Akademie Schloss Solitude (Stuttgart).

Centrala: Małgorzata Kuciewicz i Simone de Iacobis (Polska)

Grupa Projektowa Centrala została założona w 2001 roku. Dziś trzon GPC stanowią architekci Małgorzata Kuciewicz, Jakub Szczęsny i Simone de Iacobis. Projektowanie postrzegają jako proces twórczy, który nie może odbywać się w oderwaniu od współczesnej myśli filozoficznej i innych dziedzin sztuki. Centrala zajmuje się poszerzaniem pola debaty o architekturze, inspirowaniem interdyscyplinarnych działań związanych z Architekturą i dizajnem, tworzeniem projektów artystycznych służących krytycznej wypowiedzi na temat polskiej przestrzeni. Nowe rozumienie przestrzeni jest elementem projektów ekspozycji, które opracowuje: samym organizowaniem przestrzeni wystawowej można wpłynąć na jej odbiór. Projektując m.in. ekspozycję polską na Triennale w Mediolanie w 2016 roku, Centrala stworzyła „przestrzenny relief”, będący nawiązaniem do eksperymentalnych projektów wystawienniczych Oskara Hansena i Wojciecha Zamecznika, które ci zrealizowali w Mediolanie w połowie XX wieku.