Kiedy wiara przenosi góry [When faith moves mountains], 2002
wideodokumentacja akcji 15’09’’
wspólpraca: Rafael Ortega i Cuauhtémoc Medina

Pięciuset wolontariuszy z łopatami przekopywało wielką piaszczystą wydmę na obrzeżach Limy, stolicy Peru, by w ciągu jednego dnia przesunąć ją o kilka cali. Pomysł na tę realizację powstał po pierwszej wizycie artysty w Limie w 2000 roku i ma swoją genezę polityczną, związaną z ostatnimi dniami dyktatury Fujimori. Realizacja Alÿsa – stworzenie poetyckiej alegorii dopasowanej do okoliczności – była odpowiedzią na zastaną sytuację: zamieszki uliczne, napięcie społeczne, powstawanie ruch oporu; maksymalny wysiłek, minimalny wynik. Akcję zarejestrowano w formie fotograficznej i filmowej i mimo tego, że pewnie nikt postronny nie zauważył, iż wydma została przeniesiona, moc pracy leży w dowcipie, anegdocie, która narosła wokół tego wydarzenia. Sam artysta, wypowiadając się na temat tego działania, zwraca uwagę na udemokratycznienie land artu, kierunku w sztuce XX wieku podejmującego kwestie entropii i sposobów obecności człowieka w środowisku najczęściej poprzez indywidualne interwencje twórców w pejzaż.

Francis Alÿs (Belgia/Meksyk)

Jego poetycka, postkonceptualna i interdyscyplinarna twórczość powstaje na styku praktyk artystycznych, rozważań o architekturze (tu odebrał formalne wykształcenie) i praktyk społecznych. Zajmuje się sprawiedliwością w dystrybucji przestrzeni, napięciami między polityką a poetyką, indywidualizmem i wspólnotowością oraz niemocą. Podobnie jak twórcy land artu z lat 60. i 70., interesuje się trwaniem i przemijaniem, ale pojmowanymi w kategoriach czasu geologicznego – w jego perspektywie ujmuje pamięć indywidualną i zbiorowe mitologie. Jego prace często mają charakter efemeryczny albo są zdematerializowane i funkcjonują w formie plotki, opowieści, anegdoty. Do najbardziej znanych realizacji należą spacery służące uporządkowaniu przestrzeni ogólnodostępnej, np. z magnetycznym psem.