Kino plenerowe w Nowej Szkole (New School) w Kopicach  – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Wspólnie z Trafostacją Sztuki w Szczecinie i Nową Szkołą w Kopicach, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz U–jazdowski Kino zapraszają na plenerowe kino w wyjątkowej scenerii.

Spotkanie rozpocznie się o godzinie 14:00 pod TRAFO, skąd uczestnicy wyruszą na plażę w Czarnocinie, oddaloną o dwadzieścia minut spacerem od miejsca pokazu. Wieczorem, o 19:00, zaprezentowane zostaną dwa filmy z kolekcji U–jazdowskiego.

Noor Abed w filmie Nasze pieśni były gotowe na każdą nadchodzącą wojnę (2021) opowiada o roli folkloru w odzyskiwaniu pamięci i budowaniu wspólnoty. Anna Konik w dokumencie Obłoki płyną nad nami (2018) przywołuje natomiast historię i tożsamość mieszkańców Dobrodzienia, łącząc osobiste opowieści z obrazem miejsc i archiwaliami.

Po projekcjach przewidziane jest ognisko, a o 23:00 powrót do Szczecina. Na miejscu czekać będą lokalne przekąski przygotowane przez Koło Gospodyń Wiejskich „Kopiczanki” w cenie 5 zł (płatność gotówką). Dojazd spoza Szczecina we własnym zakresie. Dla zainteresowanych noclegiem Nowa Szkoła zapewnia kamping z miejscem na namiot, zimnym prysznicem oraz dostępem do kuchenki gazowej. 

HARMONOGRAM:

14:00 – zbiórka pod TRAFO w Szczecinie i zorganizowany przejazd na plażę w Czarnocinie (20 min piechotą od miejsca pokazu) 
19:00 – pokaz filmowy 
21:00 – ognisko  
23:00 – zorganizowany powrót do Szczecina (pod TRAFO) 

W ramach pokazu plenerowego zaprezentujemy dwa filmy z kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskiego:

Nasze pieśni były gotowe na każdą nadchodzącą wojnę, reż. Noor Abed, Palestyna 2021, 20’ 

Sceny aranżowane w filmie Noor Abed „Nasze pieśni były gotowe na każdą nadchodzącą wojnę” oparte są na podaniach ludowych Palestyny. Artystka bada w nim rolę folkloru oraz jego związki z alternatywnymi wzorcami społecznymi i przedstawieniowymi w Palestynie.Pyta, na ile może on stać się narzędziem emancypacji zdolnym do obalenia dominujących dyskursów, oraz jak ludzie mogą odzyskać swoją historię i na nowo opowiedzieć swoją rzeczywistość. Film eksploruje potencjał formowania społeczności i siłę pamięci, która nie potrzebuje pomników, do decentralizowania utrwalonych obrazów, pamięci wolnej od pomników.Praca Noor Abed została zrealizowana podczas rezydencji artystycznej w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w latach 2020-2021.

Noor Abed urodziła się w Jerozolimie w 1988 roku. Jest autorką filmów i projektów interdyscyplinarnych.  Bada takie pojęcia jak choreografia i wyobrażone relacje między jednostkami, tworzy sytuacje, w których możliwości społeczne są ćwiczone i wykonywane. W 2020 roku założyła – wraz z Larą Khaldi – School of Intrusions, platformę edukacyjną w Ramallah w Palestynie. W latach 2015—2016 Abed była studentką Independent Study Program w Whitney Museum w Nowym Jorku, a w latach 2016—2017 brała udział w HWP Home Works Program – Ashkal Alwan w Bejrucie. Otrzymała tytuł licencjata z Międzynarodowej Akademii Sztuki w Palestynie oraz tytuł magistra sztuki z Kalifornijskiego Instytutu Sztuki w Los Angeles. Rezydentka i stypendystka wielu międzynarodowych programów, m.in. Skowhegan School of Painting and Sculpture w Maine, Documenta (13) w Kassel, University of Ideas – UNIDEE w Bielli, Cité Internationale des Arts w Paryżu, czy Raw Material Company w Dakarze.

Obłoki płyną nad nami, reż. Anna Konik, Polska 2018, 89' 

Obłoki płyną nad nami Anny Konik to artystyczny dokument filmowy, który powstał z potrzeby zapisania historii i doświadczeń pewnej lokalnej społeczności – ludności żydowskiej, polskich przesiedleńców z terenów obecnej wschodniej Ukrainy oraz mniejszości niemieckiej - budującej tożsamość małego miasteczka na Górnym Śląsku o dźwięcznej nazwie Dobrodzień (Guttentag). Artystka zbudowała filmową opowieść z mikronarracji ludzi z różnych generacji żyjących w Dobrodzieniu przed II wojną światową, w czasie wojny, a później w PRL-u, z zachowanych zdjęć, relacji z gazet i kronik, oddała też głos lokalnej architekturze i przyrodzie, zmieniającym się w zgodzie z następującymi po sobie porami roku. Jednak najważniejsza w tym utworze jest tracąca pamięć matka artystki, której postać pojawia się na ekranie jak refren. To ona stała się punktem wyjścia do przyjrzenia się demencji kolektywnej w kontekście historycznych, politycznych i społecznych zdarzeń. Luki w historii, zamazywanie faktów, wypieranie z pamięci, to jedynie część procesu przemijania i zmian.

Anna Konik tworzy wideoinstalacje, obiekty, uprawia wideo, fotografię, rysunek. Mieszka i pracuje w Berlinie, Warszawie oraz Dobrodzieniu. Studiowała na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Grzegorza Kowalskiego i Krzysztofa M. Bednarskiego, gdzie w 2000 roku obroniła pracę dyplomową. W 2012 uzyskała tytuł doktora sztuk pięknych na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii warszawskiej ASP. W roku 2009 była nominowana do nagrody Deutsche Banku Spojrzenia 2009 oraz do Paszportu Polityki. W tym samym roku została zaproszona przez prof. Horsta Bredekampa, jako pierwsza wizualna artystka, do prowadzenia zajęć w ramach profesury gościnnej im. Rudolfa Arnheima w Instytucie Sztuki i Historii Obrazu (Institut für Kunst- und Bildgeschichte) na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. 

Współorganizatorzy: Nowa Szkoła/New School, TRAFO Trafostacja Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski