Fort IV
Historię fortu w Borowej twórca filmu poznał dzięki reportażowi w radiu, mimo że odkąd pamięta, słowo „fort” pojawiało się bardzo często podczas wypraw do lasu. To właśnie tam, gdzie teraz szumią drzewa, w latach 1879-1882 zostało wzniesione jedno z siedmiu umocnień otaczających dęblińską twierdzę. Częściowo zniszczony podczas pierwszej wojny światowej przez wycofujące się oddziały rosyjskie stał się miejscem tragicznej historii wielu żydowskich rodzin przywiezionych ze Słowacji podczas okupacji. Mieli tu rozbudowywać linię kolejową, mężczyźni wagonikami kolejki wąskotorowej dowozili piach pod nasypy. W czerwcu 1943 całe rodziny zostały rozstrzelane i do dziś spoczywają w pobliżu fortu, który po wojnie został rozebrany, a o jego istnieniu świadczą tylko kawałki czerwonej cegły w lesie.
W życiu Nikodema Paśnickiego ważne miejsce odgrywa dźwięk. Jednak zainteresowanie malarstwem ujawniło się już w wieku kilku lat, kiedy na ścianie pokoju przedstawił widziany dziecięcym okiem pejzaż ukochanej wsi. Równolegle z zainteresowaniem malarstwem i rysunkiem rozwijała się pasja muzyczna. Początkowo nauka gry na perkusji, później na gitarze oraz realizacja nagrań. Dopiero animacja pozwoliła mu połączyć dotąd oddzielnie rozwijane dziedziny. W swoich animacjach często sięga po historie lokalne z miejsca, w którym się urodził, przedstawiając je za pomocą prostych narzędzi (m.in. akwareli oraz tuszu).
