Cinephile
W pozakonkursowej sekcji Cinephile zaprezentujemy dzieła wspaniałego mistrza francuskiego kina, Marcela Hanoun'a.
Z radością przedstawiamy artystę, który zasługuje na to, by wymieniać go jednym tchem wraz z Robertem Bressonem, Jean-Luc Godardem, Philippe'em Garrellem oraz Jean-Marie Straubem i Danièle Huillet. Marcel Hanoun tworzył filmy charakteryzujące się bezkompromisową niezależnością, formalną dyscypliną i nieustanną kreatywnością, a jego twórczość już dawno zasługiwała na uznanie w Polsce.
Hanoun działał na własnych zasadach. Nie należał do Nowej Fali (Godard, Truffaut), nie do końca pasował do Grupy z Lewego Brzegu (Resnais, Varda, Marker) i nie był częścią pokolenia, które zastąpiło obie grupy (Garrel, Eustache); mimo to wszyscy go podziwiali.
Jego debiut fabularny, „Prosta historia” (1959), spotkał się ze stosunkowo szerokim uznaniem – film został zaprezentowany na Festiwalu Filmowym w Nowym Jorku i zebrał pochwały nie tylko od takich osób jak Jonas Mekas i Noël Burch, ale nawet od takich źródeł jak Variety i Time Magazine. Jednak reszta jego długiej i produktywnej kariery upłynęła pod znakiem niezrozumienia i poważnego zaniedbania, zwłaszcza za granicą. Pomimo nieustannego wsparcia garstki wielbicieli (w tym Mekasa, który promował jego filmy przez całe lata 60. i 70. i pomógł wprowadzić trzy z nich – „A simple story”, „Winter” i „Spring” – do kolekcji repertuarowej Anthology Essential Cinema), Marcel Hanoun z łatwością kwalifikuje się jako jeden z najbardziej niesprawiedliwie pomijanych i rzadko pokazywanych filmowców ostatniego półwiecza.
Filmy:
- A simple story | Francja | 1959 | 68’
- Spring | Francja | 1970 | 79’
Niech żyje kino!
