Paryż, Teksas
Paryż, Teksas – czwarty film nakręcony przez Wima Wendersa w USA to archetypiczny film drogi.
Travis Anderson, samotnie wędrujący przez odludne i niegościnne pustkowia Stanów Zjednoczonych, zerwał ze swą przeszłością, porzucił żonę i dziecko. Dopiero wysiłki rodziny wywołują w nim pragnienie odszukania żony, nawiązania kontaktu z synem, załatwienia swych spraw do końca, bez unikania odpowiedzialności
W scenariuszu Sama Sheparda nie jest istotna fabuła, liczą się przede wszystkim relacje między bohaterami w różnych konfiguracjach: stosunki braterskie, relacje ojca i syna, męża i żony, wreszcie kobiety i mężczyzny.
Paryż, Teksas jest uważany za najbardziej znany i odnoszący największe sukcesy na świecie film Wendersa. Doceniony przez krytyków, był nominowany do Złotego Globu, zdobył wiele głównych międzynarodowych nagród, w tym Złotą Palmę w Cannes w roku 1984. Film, który konczy w tym roku 40 lat, to melancholijny list miłosny do Ameryki i poruszająca opowieść o dotykającej nas samotności.
Zapraszamy na seans oraz dyskusję z naszą ekspertką Patrycją Muchą-Smolińską, podczas której będziecie mogli zadawać pytania i dzielić się swoimi pomysłami na interpretację filmu, nawet (a może szczególnie) tymi najbardziej odjechanymi!
Patrycja Mucha-Smolińska – urodzona w 1991 roku, doktor nauk humanistycznych oraz krytyczka filmowa. Edukatorka w ramach akcji Skrytykuj! oraz Nowych Horyzontów Edukacji Filmowej. Współpracowniczka festiwali filmowych i autorka bloga „Filmowe odloty”. Wyróżniona w Konkursie im. Krzysztofa Mętraka w 2019 i 2020 roku. Autorka cyklu wideoesejów o polskim kinie „Na wyrywki”. Wraz z Katarzyną Czajką-Kominiarczuk prowadzi podcast „Wtem, piosenka” poświęcony filmowym musicalom. Współtwórczyni pierwszej edycji Timeless Film Festival Warsaw, związana ze Stowarzyszeniem Nowe Horyzonty.
Projekt zrealizowano przy wsparciu Goethe-Institut.