Prace zakupione do Kolekcji w 2017 roku

U–jazdowski / Program / Kolekcja / Nowe prace w... / Prace zakupione do Kolekcji

Kolekcja gromadzona przez Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie jest unikalnym pod względem zawartości zbiorem międzynarodowej sztuki współczesnej. Zakup w 2017 roku nowych prac do Kolekcji, dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z zadania Rozwój Kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, jest z jednej strony kontynuacją uzupełniania kolekcji o historyczne dzieła. Strategia ta pozwala nam nie tylko poszerzać zbiór kolekcji o dzieła wybitne, które przetrwały próbę czasu ale także dokonywać jej sukcesywnego przewartościowania w ramach ustalonych wcześniej porządków. (Wojciech Prażmowski, Natalia LL). Drugim ważnym wątkiem zrealizowanym w tym roku jest dalsze wprowadzanie do kolekcji dzieł z innych obszarów kulturowych, wnoszących nieeuropejskie perspektywy na funkcję sztuki oraz redefiniujących pole sztuki. (Monira Al Qadiri, Slavs and Tatars).

Wojciech Prażmowski
- Listy ciotki Hanki
  - 1991, fotografia bromowa, sznurek, 15,5x15,5x4 cm
Wojciech Prażmowski
- Listy z Portugalii
  - 1994, fotografia bromowa, sznurek, 2 sztuki: 22,8x14,5x4 i 22,8x14, x4,5 cm
Wojciech Prażmowski
- Szkolna wycieczka
  - 1994, fotografia bromowa, sznurek, drewno, 8,5x30,7x8,2 cm
Wojciech Prażmowski
- Mały słownik wojenny
  - 1995, fotografia bromowa w blaszanym obramieniu, szkło, papier, drewniana rama, 64,9x55,1x3,5cm
    - Wojciech Prażmowski jest artystą fotografikiem, propagatorem tradycyjnych technik fotograficznych poprzez które odwołuje się m.in. do pojęcia inscenizacyjności. Obiekty fotograficzne Prażmowskiego z pierwszej połowy lat 90. należą do okresu, w którym artysta zajmował się problematyką fotografii, jako medium pamięci i przemijania. Artysta konstruując obiekty z użyciem fotografii i dokumentów z archiwum, połączył klasyczną fotografię bromową z naturalnymi materiałami jak drewno, sznurek i blacha. Proste, ulegające naturalnemu procesowi starzenia się materiały podkreślają przynależność tych obiektów do czasu minionego. Obiekty sugerują nostalgiczną narrację przeszłości, w której przeplatają się wątki historii rodzinnej np. w Listach ciotki Hanki, 1991; politycznej tak jak w Małym Słowniku Wojennym, 1995 oraz osobistej obecnej w Szkolnej wycieczce,1994 czy Listach z Portugalii, 1994. Zróżnicowanie poszczególnych form - pakiety zdjęć i listów, prosta forma pojazdu-autobusu Szkolnej wycieczki - podkreśla wielowymiarowość doświadczenia historii, jaka towarzyszy obcowaniu z fotografiami i dokumentami z przeszłości. Fotograficzne obiekty Prażmowskiego uzupełniają kolekcję o istotny w latach 90. nurt sztuki konceptualnej w którym artyści używali fotografii archiwalnej do problematyzacji pamięci i historii, ze szczególnym odniesieniem do traumy wojennej.
Natalia LL
- Sztuczna fotografia
  - 4 fotografie barwne, 95x105 cm każda, 1975/1998
    - Natalia LL należy do grona najważniejszych artystek polskich związanych ze środowiskiem polskiej awangardy. Zajmuje się malarstwem, fotografią, rysunkiem, instalacją, sztuką performance i wideo. Jej prace mieszczą się w nurtach takich jak sztuka konceptualna i sztuka ciała. W swojej twórczości interesuje się m.in. wizerunkiem kobiecego ciała w kulturze popularnej, podejmuje również wątki filozoficzne i magiczne. Pod koniec lat sześćdziesiątych artystka często sięgała po język kultury popularnej, prowokując i podważając moralne status quo inspirowała się fotografią erotyczną. W 1972 rozpoczęła słynną serię realizacji fotograficznych i filmowych funkcjonujących pod tytułem Sztuka konsumpcyjna, w których dokonała krytyki ikonosfery kultury popularnej wiążącej konsumpcję z motywami erotycznymi. Ten wątek został poszerzony o cykl Sztuka postkonsumpcyjna (1975). Eksperymenty ukazujące fotograficzną reprezentację obrazów niemożliwych w realnym świecie zaowocowały zakupionym w tym roku cyklem Sztuczna fotografia, 1975 – serią zdjęć stworzonych poprzez nakładanie na siebie obrazów artystki siedzącej na fotelu. W efekcie artystka uzyskuje nierzeczywiste obrazy, zwracając w ten sposób uwagę na „zdolność fotografii do tworzenia metarzeczywistości” oraz krytykując założenia fotografii konceptualnej. W pracy widoczne jest również krytyczne spojrzenie na kwestię kobiecego aktu, które towarzyszy artystce od samego początku, objawiające się dekonstrukcją wizerunku ciała (podwójna Natalia). Cykl Sztuczna fotografia jest jedną z najważniejszych prac zrealizowanych przez Natalię LL i reprezentuje bardzo istotne założenia jej sztuki.
Monira Al Quadiri
- Behind the Sun
  - 2013, wideo, 10'
  - Inspiracją dla postania filmu Behind the Sun, 2013 Moniry Al Qadiri artystki pochodzącej z Bliskiego Wschodu był paradokument Wernera Herzoga Lekcje ciemności, 1992. Herzog zrealizował na taśmie 16 mm film opowiadający o zdewastowanych polach naftowych Kuwejtu. Przy użyciu medytacyjnego języka filmowego i teatralnej atmosfery, podbudowanej muzyką Wagnera, Mahlera czy Griega, reżyser snuje opowieść science fiction, czerpiącą obrazy i odniesienia z Biblii i Apokalipsy. Niemal dwadzieścia lat później Monira Al Qadiri, która jako dziecko sama była świadkiem wydarzeń z 1991 roku, tworzy współczesną wersję filmu Herzoga i wpisuje ją w ówczesne odniesienia kulturowe, szczególnie te, propagowane przez programy telewizyjne transmitowane w Kuwejcie. Artystka wykorzystała unikalne archiwalne obrazy płonących pól naftowych autorstwa kamerzysty amatora Adela Al Yousifi, zapisanych na starych kasetach VHS. W swojej instalacji Al Qadiri zestawiła te obrazy z monologami audio, zaczerpniętymi z islamskich programów telewizyjnych z lat dziewięćdziesiątych starając się rozszerzyć ich pole znaczeniowe o obrazy współczesnej apokalipsy. W latach dziewięćdziesiątych na ekranach telewizorów teksty z Koranu recytowane przez wykwalifikowanych lektorów ilustrowane były pięknem natury jako symbolami wiary. Al Qadiri zmontowała nagrania recytowanych wierszy rozszerzonych o poezję arabską z materiałem znalezionym na amatorskiej kasecie VHS, tworząc wysublimowany obraz apokaliptycznej scenerii.
Slavs and Tatars
- Kitab Kebab
  - 2012, książki, metalowy rożen do kebaba, ok. 50 x 50 x 50 cm
  - Założona w 2006 roku grupa Slavs and Tatars od początku swojej działalności zagłębiła się w tak różnorodne obszary badań jak polityka języków turkijskich, średniowieczna literatura parenetyczna, relacje między Iranem a Polską oraz transliteracja. Kitab kebab, 2012 to obiekt przedstawiający książki nadziane na rożen używany do przygotowywania kofty lub kebabu. Zawarta w nim sugestia mówi o tym, że poznanie nie musi być wyłącznie procesem intelektualnym, że podobnie jak jedzenie jest pochłanianiem i trawieniem treści. Pozarozumowe przyswajanie wiedzy to podświadome chwytanie symboli i obrazów, których w Kitab Kebab jest całe mnóstwo: od okładek książek po przecinające się linie przywołujące porządki zapisu liter (wertykalny z horyzontalnym). Nie bez znaczenia jest też tak ważny w twórczości artystów akcent popkulturowy, kebab jako popularne danie kuchni bliskowschodniej jest dobrze rozpoznawalne w dużych miastach zachodnich, występujące wielokrotnie w wielu narodowych fuzjach i wariacjach. Wybrane do instalacji książki nie są przypadkowym zestawem. Zostały one świadomie wybrane przez artystów i są ilustracją szczególnie ważnych dla artystów zjawisk kulturowych charakterystycznych dla Eurazji takich jak: koncepcje tożsamości, języki, religie czy ideologie. Podobnie autorzy użytych książek reprezentują różne narody, języki i postawy wobec otaczającej nas rzeczywistości.
Zakup zrealizowano w ramach zadania Rozwój Kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, realizowanego w ramach Programu Regionalne Kolekcje Sztuki Współczesnej. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.