Życie codzienne po wielkiej rewolucji. Dwa
Spektakl Życie codzienne po wielkiej rewolucji. Dwa Akademii Ruchu z 1991 roku, to próba diagnozy świadomości społecznej Polaków lat 90., dokonana za pomocą prezentacji syntetycznego obrazu ikonosfery i codziennych zachowań. Chaotyczna krzątanina na tle śmietnika politycznych kampanii kontrastowała w nim z obrazem matrycy z kaszubskimi słowami oznaczającymi uniwersalne wartości. Tytuł spektaklu świadomie nawiązywał do przedstawienia zespołu Życie Codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej z 1979 r., które było testem idei i świadomości Polaków z lat 70. Autorem projektu i reżyserem spektaklu (tak jak w 1979 r.) był Wojciech Krukowski. Oto fragment jego wypowiedzi naświetlający wyrażoną w spektaklu społeczną diagnozę: „Teraz żyjemy w stanie permanentnej porażki. (…) Mamy tylko piękny sen o integracji z naszą przeszłością i z naszą podróżą przez szerokie czerwone morze. Może prawdziwa integracja nie istnieje. Istnieje tylko wyobraźnia.” (fragment wywiadu udzielonego Andrei Philips, pismo „Hybrid”, listopad–grudzień 1992 , s.17)
