Jak śnimy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina
Autorem projektu i reżyserem spektaklu Jak śnimy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina z 2003 roku był Wojciech Krukowski. Grupa powróciła w nim do narracji plakatowej. Pierwsze opracowanie interesującego zespół problemu czynności – bezczynności zostało zrealizowane w formie akcji plenerowej (pod tym samym tytułem) na festiwalu Malta w Poznaniu, a następnie na festiwalu Sztuka Ulicy w Warszawie. W spektaklu wykorzystano fragment eseju Johna Cage’a Przeludnienie i sztuka. Sam Krukowski tak skomentował ideę spektaklu: „Jest to collage obrazów przestawiających czynności człowieka, które równie dobrze mogą służyć funkcjom społecznym, jak i wyrażać genetyczną skłonność człowieka do bezcelowego samozatrudnienia.” (w: Auto prezentacja. Akademia Ruchu. Miasto. Pole akcji, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, 2012).
