Anna Panek
Rozpuszczanie
Anna Panek nie przynosi na swoją wystawę w {Bank Pekao Project Room} żadnej pracy. Istotą wystawy jest praca, którą artystka wykonuje codziennie w galerii. Czas pracy pokrywa się dokładnie z czasem trwania wystawy. Rozpoczęta w dniu otwarcia praca zostanie zakończona wraz z zamknięciem wystawy. Wymiary pokazywanej pracy odpowiadają dokładnie wymiarom galerii, w której powstaje.
Przedmiotem Rozpuszczania nie jest artefakt, lecz proces i artystka zmierzająca do pewnego celu. Jest nim tytułowe rozpuszczanie architektury – na przykładzie wnętrza galerii. Za rozpuszczalnik służy w tym procesie malarstwo.
Anna Panek jest malarką i architektką. W swojej praktyce artystycznej łączy, a zarazem przeciwstawia sobie te dwie dziedziny. Wychodzi poza ramy obrazu i zamalowuje architekturę. To rodzaj architektury odwrotnej: za pomocą środków malarskich artystka rozmywa fizyczne struktury i zmienia realne miejsca w efemeryczne obrazy.
Z punktu widzenia Anny Panek architektoniczne struktury są ramą, w którą człowiek świadomie ujmuje swoje doświadczenie, nie wyłączając doświadczenia sztuki. Malarstwo z kolei artystka postrzega jako dziedzinę pozostającą bliżej sił natury. Malarstwu można pozwolić rozrastać się i rozprzestrzeniać. W tym ujęciu zakres kontroli malarza nad malarstwem przypomina relację ogrodnika do roślin. Malarstwo się uprawia – człowiek inicjuje proces, ale potem pozwala mu się dziać zgodnie z jego własną, autonomiczną logiką.
W odróżnieniu od architektury malarstwo nie ma żadnej sprecyzowanej funkcji, z wyjątkiem bycia reprezentacją, równoległą rzeczywistością. W Rozpuszczaniu Anna Panek dzień po dniu zaciera architektoniczną realność galerii, zastępując ją rzeczywistością malarstwa.
Rozpuszczanie jest próbą przedstawienia malarstwa, które nie tyle jest, ile się dzieje. Bohaterem tej wystawy nie jest dzieło, wypracowany wspólnie przez artystkę i instytucję „produkt kultury”, lecz pewien zamysł i zmierzanie w kierunku jego urzeczywistniania. Artystka pracuje nad nim każdego dnia, również w godzinach otwarcia galerii, na oczach publiczności. Wystawa zaś, która będzie gotowa, kiedy się zakończy, składa się z sekwencji zmian, zbioru wystaw, które codziennie wyglądają inaczej.
- Tekst
- Stach Szabłowski
