Chiharu Shiota
All A Lone
W grudniu 2003 roku młoda japońska artystka Chiharu Shiota zaprezentowała w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski projekt zatytułowany All A Lone. Powstający w ramach programu rezydencji artists-in-residence laboratory projekt składał się z wystawy oraz spektaklu tańca.
Chiharu Shiota zaliczana jest do najbardziej interesujących japońskich twórców młodego pokolenia. W ciągu ostatnich kilku lat jej prace prezentowane były w uznanych muzeach i galeriach sztuki współczesnej na świecie. Niebawem jej projekt będzie prezentowany w galerii PS1 w Nowym Yorku. Obecnie Chiharu Shiota studiuje pod opieką jednej z najlepszych artystek współczesnych, Mariny Abramovic, która pomogła jej stworzyć indywidualny i dobrze już rozpoznawalny język. Dzięki obecności artystki w dwóch kulturach – niemieckiej i japońskiej – twórczość jej stanowi kolejny przykład próby połączenia w dziele artystycznym elementów tradycyjnej sztuki japońskiej z europejską.
Artystka zrealizowała dwie instalacje w budynku Laboratorium Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Jedną z nich była instalacja z trzystu par butów przymocowanych do podłoża i powiązanych ze sobą siecią z czerwonej włóczki, która stanowi charakterystyczny element jej wypowiedzi artystycznej. Druga instalacja była punktem wyjścia dla teatralnej wypowiedzi Chiharu Shioty. We współpracy z japońską tancerką i performerką, Yuko Kaseki oraz Markiem Atesem, autorem oprawy świetlnej, powstał projekt zawierający elementy sztuki performatywnej. Shiota zbudowała pięć par drzwi, a choreografia i taniec Yuko Kaseki stworzyły dla każdej z nich osobną opowieść. Wiązały się one z wnętrzem i zewnętrzem, byciem w środku i poza, relacjami między mężczyzną i kobietą. Yuko tańczyła samotnie, ale w czasie występu wcielała się w kolejne postacie, tańcząc starca, starą kobietę, dziecko, nawet kota i psa.
W projekcie All A Lone Chiharu Shiota stawia pytania dotyczące koncepcji ciała i przestrzeni. To właśnie ludzkie ciało, tożsamość i spójność z nim, fizyczny i psychiczny wymiar ciała, dwoistość definiowana pierwiastkami – materialnym i niematerialnym – jest najczęściej podejmowanym przez japońską artystkę problemem. Ciało pojmowane jest jako przestrzeń pełna barier i ograniczeń, krucha i delikatna całość, łatwo ulegająca zniszczeniu. Z drugiej zaś strony jest ono synonimem siły, witalności i poczucia bezpieczeństwa.
- Kuratorka
- Ika Sienkiewicz-Nowacka
