Paweł Kwiek
Światło–miłość–spokój
Wystawa Światło–miłość–spokój jest pierwszą próbą przedstawienia kluczowej dla okresu awangardy lat 70. postaci sztuki współczesnej – Pawła Kwieka: artysty i myśliciela, niezwykłego człowieka, podejmującego w swojej twórczości podstawowe sprawy egzystencjalne, takie jak: bycie, byt, dobro, piękno, miłość.
Paweł Kwiek (ur. w 1951 w Warszawie) jest absolwentem Wydziału Operatorskiego Łódzkiej Szkoły Filmowej, którą ukończył w 1973 roku (dyplom w 1975). Od 1970 uprawia eksperymentalny film, sztukę wideo, fotografię oraz realizuje działania artystyczne z wykorzystaniem innych dyscyplin sztuki, kultury i nauk pokrewnych (filozofia, cybernetyka, poezja, socjologia, itp.). Razem z artystami, takimi jak Józef Robakowski, Jan Świdziński, Zbigniew Dłubak, Zofia Kulik i inni, zaliczany jest do kluczowych postaci polskiej neoawangardy lat 70. Był członkiem współzałożycielem Warsztatu Formy Filmowej.
Wystawa prezentuje filmy Kwieka zrealizowane w ramach Warsztatu Formy Filmowej, w tym najgłośniejszy i najbardziej znany eksperymentalno-polityczny, odnaleziony po wielu latach, niestety tylko w wersji na taśmie 16 mm, film Twarz (1971, z Jackiem Łomnickim parodiującym mimiką Władysława Gomułkę), 1,2,3 – ćwiczenia operatorskie (1972), kwestionującym sensowność istnienia młodzieżowych organizacji politycznych w Szkole Filmowej w Łodzi (z animacjami przedstawiającymi ścieranie portretu Lenina), równie eksperymentalny film Niechcice 15 IV 1973 – Dniem Sztuki w Niechcicach (1973) zrealizowany w PGR Niechcice w ramach warsztatów z młodzieżą i przez młodzież, z artystą w roli operatora kamery, film Od środka (1976–78) z udziałem młodzieży z klas maturalnych oraz film ;Solidarne czekanie (1980) zrealizowany podczas strajku w Szkole Filmowej w Łodzi (wspólnie z Jackiem Jóźwiakiem).
Oprócz działań i form filmowych przedstawione są także fotografia, poezja, wypowiedzi, teatr, rysunek, performans i inne. Przypomniane zostają takie działania, prace, wydarzenia jak akcja fotograficzna podczas I. Festiwalu Studentów Szkół Artystycznych (1971) w Nowej Rudzie, prace z cyklu Dystrybucje rzeczywistości z lat 1970., Trzy plakaty (1977), Międzyrysunki (1979–1980), Model inteligencji ludzkiej Gilforda (1980) oraz akcja Grupa społeczna sama ustanowi swoje cele, metody pracy i organizację (przełom lat 1970. i 1980.), podczas której młodzi artyści i naukowcy dyskutowali nad organizacją swojej własnej grupy społecznej, jej wartościami i celami.
Ekspozycja zawiera pionierskie i unikalne w skali sztuki europejskiej prace takie jak, cykl Video A–Z (1974–75), w tym Video A, C i P prezentowane obecnie na wystawie Changing Channels w MuMoK w Wiedniu, Rysunki video-fotograficzne (1977) oraz Video-oddech (1978), w których artysta bada i problematyzuje relacje pomiędzy cielesnością człowieka a mediami elektronicznymi, w szczególności – telewizją.
Wystawa prezentuje Pawła Kwieka jako poetę i mistyka. Przypomniane zostaną cykle fotograficzne takie jak Taniec wolności (1988), Spotkania ze światłem (1991), Moja liturgia (1993), obrazy z cyklu Ekumenizm sztuki (1988) oraz filmy wideo takie jak Rozmowa z Bogiem I, Rozmowa z Bogiem II oraz tryptyk filmowy Modlitwa wstawiennicza, Alleluja i Rozmowa z bratem. Przedstawiona będzie również płaskorzeźba Światło–miłość–spokój (1980), od której wystawa bierze swój tytuł, a która stanowi próbę reprezentacji najważniejszego doświadczenia artysty z roku 1980 – mistyczno-religijnego doświadczenia tego, co jest naddobre, niewysłowienie dobre, co jest równocześnie żywe i co się nie spieszy – jest spokojne.
Prezentacja ukazuje Pawła Kwieka również jako autora manifestów, tekstów i koncepcji dotyczących sztuki, jej współczesnego języka, jako artystę ciągle obecnego i zabierającego głos w sztuce, kulturze, jako myśliciela i filozofa – autora koncepcji m.in. Modelu demokratycznej wymiany informacji (1977), nowej antropologii oraz sztuki dialogu (lata 90. prezentowane poprzez prace Dialog Świętych, Możliwe modele ekumenizmu oraz wiersz Tekst kultury, zaczynający się od słów: „Tekst kultury dzisiaj piszę”. Poprzez przywołanie tych ostatnich oraz wcześniejszych prac wystawa prezentuje Pawła Kwieka jako część dziedzictwa neoawangardy, do którego mogą odwoływać się lub odwołują się współcześni.
W czasie otwarcia wystawy Paweł Kwiek odczyta list inicjujący międzynarodową akcję dyplomatyczno-propagandową skierowany do Rządu RP i do 86 rządów krajów, z którymi Polska utrzymuje stosunki dyplomatyczne i których ambasady znajdują się w Warszawie.
- Kurator
- Marek Goździewski
