Obłoki płyną nad nami
Pokaz towarzyszący wystawie Robienie nowych światów zamiast dać spokój
Dokumentalny film Anny Konik ukazuje historię Dobrodzienia, miasteczka na Górnym Śląsku, przez pryzmat doświadczeń jego różnorodnej społeczności. Anna Konik, której rodzice byli repatriantami z Kresów, splata losy Żydów, Niemców i Polaków w jedną narrację. Opowieść budowana jest z mikrohistorii mieszkańców, archiwalnych zdjęć i dokumentów. Kamera nieśpiesznie rejestruje architekturę i przyrodę, co nadaje filmowi intymny charakter. Centralną postacią jest matka artystki, cierpiąca na demencję, co stanowi metaforę zbiorowej utraty pamięci. Dzieło porusza temat przemijania, wypierania bolesnych wspomnień i luk w historii. Artystka stara się wypełnić pustkę po traumatycznych doświadczeniach, przywracając zapomniane obrazy i słowa, tworząc tym samym uniwersalną opowieść o pamięci i tożsamości.
Anna Konik (ur. 1974) artystka interdyscyplinarna, której twórczość obejmuje instalacje wideo, filmy artystyczne oraz paradokumentalne, fotografie i rysunki. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Krzysztofa M. Bednarskiego (1996–1997) i prof. Grzegorza Kowalskiego, gdzie obroniła dyplom w 2000 roku. Odbyła studia podyplomowe w pracowniach prof. Inge Mahn oraz Guntera Eisermana w Kunsthochschule Berlin-Weissensee (2001–2002). W 2012 roku uzyskała stopień doktora sztuk pięknych. Od 2022 roku adiunkta na Wydziale Animacji i Intermediów na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie aktualnie prowadzi Pracownię Filmu Eksperymentalnego.
Więcej
Dokumentalny film Anny Konik ukazuje historię Dobrodzienia, miasteczka na Górnym Śląsku, przez pryzmat doświadczeń jego różnorodnej społeczności. Anna Konik, której rodzice byli repatriantami z Kresów, splata losy Żydów, Niemców i Polaków w jedną narrację. Opowieść budowana jest z mikrohistorii mieszkańców, archiwalnych zdjęć i dokumentów. Kamera nieśpiesznie rejestruje architekturę i przyrodę, co nadaje filmowi intymny charakter. Centralną postacią jest matka artystki, cierpiąca na demencję, co stanowi metaforę zbiorowej utraty pamięci. Dzieło porusza temat przemijania, wypierania bolesnych wspomnień i luk w historii. Artystka stara się wypełnić pustkę po traumatycznych doświadczeniach, przywracając zapomniane obrazy i słowa, tworząc tym samym uniwersalną opowieść o pamięci i tożsamości.
Anna Konik (ur. 1974) artystka interdyscyplinarna, której twórczość obejmuje instalacje wideo, filmy artystyczne oraz paradokumentalne, fotografie i rysunki. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Krzysztofa M. Bednarskiego (1996–1997) i prof. Grzegorza Kowalskiego, gdzie obroniła dyplom w 2000 roku. Odbyła studia podyplomowe w pracowniach prof. Inge Mahn oraz Guntera Eisermana w Kunsthochschule Berlin-Weissensee (2001–2002). W 2012 roku uzyskała stopień doktora sztuk pięknych. Od 2022 roku adiunkta na Wydziale Animacji i Intermediów na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie aktualnie prowadzi Pracownię Filmu Eksperymentalnego.
