Ali Cherri
Pipe Dreams
W historycznej rozmowie telefonicznej nieżyjącego dziś prezydenta Hafeza al-Assada i syryjskiego astronauty Mohammada Farisa jesteśmy świadkami tego, jak „ojciec narodu” odpytuje „bohatera” z jego wrażeń, kiedy z góry ogląda syryjską ziemię. Jest to rozmowa, w której przebywający w swoim wygodnym biurze wieczny przywódca bacznie obserwuje synów narodu, nawet kiedy są oddaleni o tysiące kilometrów w przestrzeni kosmicznej.
Jest koniec lat 80. XX w., niedawni młodzi rewolucjoniści z Libii (Muammar al-Kaddafi), Iraku (Saddam Husajn), Egiptu (Hosni Mubarak) i Syrii (Hafez al-Assad) przejęli władzę i określili się jako jedyni i wieczni przywódcy swoich krajów. Krajów, w których władza karmi się symbolami: pomnikami ojców-założycieli, niezwykłymi fotografiami, przemówieniami przywódcy i, co oczywiste, bohaterami.
Ten archiwalny materiał filmowy przemawia z wielką intensywnością ze względu na obecną sytuację polityczną w Syrii i na Bliskim Wschodzie. To chwila wielkości narodu arabskiego, który nie tak dawno temu dał się oczarować magii komunistycznego wyścigu o podbój kosmosu.
Dwadzieścia pięć lat później, na początku politycznych wstrząsów w Syrii w 2011 roku, władze, z obawy przed aktami wandalizmu, zdemontowały pomniki Hafeza al-Assada w protestujących miastach. Kiedy władza zaczyna tracić pomniki, oznacza to początek końca; zaczęło się odliczanie i odlot jest nieunikniony. Dręczony przez obrazy zniszczonych pomników, od Stalina po Saddama Husajna, reżim próbował uniknąć tego, co nieuniknione, poświęcając symbol dla ratowania Wizerunku.
To sprzęgnięcie między dwoma momentami z najnowszej historii Syrii oddaje historię całego regionu: mechanizmy konstrukcji i dekonstrukcji totalitarnej władzy, marzenia i rozczarowania całego narodu.
Jeśli przyjmie się tę perspektywę w oglądzie wstrząsających regionem bieżących wydarzeń, to celem Pipe Dreams [Mrzonek] staje się wprowadzenie wymiaru poetyckiego w wymiar polityczny. To nieustannie podejmowana przez sztukę próba umieszczenia narracji osobistej w szerszej narracji historii politycznej.
VIDEO ROOM to stały projekt Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski prezentujący najlepsze nowe prace wideo. Co trzeci wtorek w jednej z galerii Zamku Ujazdowskiego można zobaczyć dokonania renomowanych polskich i zagranicznych twórców sztuki wideo.
