Improgeneracje: Rzeczywistość komponowana
Powołany przez Marię Stokłosę w zeszłym roku zespół improwizacji tańca spotyka się ponownie na dwutygodniowy proces badawczy i dwa performensy. Tegoroczny projekt podejmuje temat relacji choreografii eksperymentalnej z filozoficznymi rozpoznaniami warszawskiej filozofki i feministki — Jolanty Brach-Czainy, która pisze: „człowiek współczesny obserwuje samego siebie w działaniu, nie wiedząc jasno, ku czemu może go doprowadzić własne działanie. Rezultat jest nieznany, jest tajemnicą”.
Czy spektakl improwizowany może być przestrzenią doświadczenia egzystencjalnego pytania „Co robić?”. Jak istniejemy w świecie, głaszcząc psa czy ścieląc łóżko, a jak kiedy tańczymy? Co robimy, tańcząc lub komponując wspólnie absurdalny spektakl przypadków? Zanurzenie w działaniu, uważna obserwacja, kontakt z materialnością ciała, to rozwiązania, które bada zarówno Brach-Czaina w swoich tekstach, jak i grupa osób wchodzących w skład Improgeneracji, kolektywnie kreując performens w oparciu o swoje indywidualne praktyki artystyczne.
- Improwizują
- aleks borys
- Sylwia Nosarzewska
- Baxi Ostrowski
- Gieorgij Puchalski
- Agata Redlicka
- Amelia Rozmanowska
- Kasia Sikora
- Maria Stokłosa
- Kacper Szalecki
