Rezydenci w U–jazdowskim jesienią 2018 – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Jesienią 2018 w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski pojawią się kolejni artyści rezydenci. Wśród nich laureaci prestiżowych międzynarodowych konkursów, w których nagrodą jest możliwość pobytu w U–jazdowskim.

Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski gości w ramach rezydencji rocznie ponad 20 twórców, którzy przyjeżdżają z całego świata na pobyty trwające od 1 do 6 miesięcy. Artyści, kuratorzy, kolektywy artystyczne mieszkają i pracują w studiach w budynku Laboratorium oraz na poddaszu zamku. We współpracy z kuratorami U–jazdowskiego nawiązują kontakty z miejscowymi twórcami, poznają lokalną scenę artystyczną i realizują projekty, które prezentowane są publiczności w formie wystaw, performansów, spotkań.

We wrześniu U–jazdowski będzie gościć Hilę Amram, zdobywczynię ufundowanej przez rodzinę Bar-Gil Avidan nagrody Keshet dla izraelskich twórców sztuki współczesnej. W ramach tej nagrody artystka we współpracy z Małgorzatą Ludwisiak, dyrektorką Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, będzie pracować nad indywidualną wystawą w prestiżowym muzeum sztuki Herzliya w Izraelu. Amram tworzy paralaboratorium artystyczne, w którym przeprowadza badania dotyczące zagadnień z dziedzin zarówno naukowych, jak i pozanaukowych – m.in. biologii, chemii, sztuki i archeologii. Artystka stara się poprzez nie podważać paradygmaty i praktyki utarte w obrębie poszczególnych dziedzin nauki.

Kolejna rezydencja w U–jazdowskim została przyznana Nikicie Kadanowi jako laureatowi Nagrody im. Kazimierza Malewicza, będącej jednym z najważniejszych wyróżnień dla ukraińskich twórców, wręczanej co dwa lata przez Instytut Polski w Kijowie. Kadan jest artystą wizualnym, malarzem, rzeźbiarzem, autorem instalacji. Interesują go zagadnienia pamięci zbiorowej i polityki historycznej, ich umocowanie i wpływ na praktyki modernizacji, współczesne wydarzenia polityczne i kapitalistyczne społeczeństwo. Jego wystawę Spalone archiwa będzie można obejrzeć podczas Warsaw Gallery Weekend od 21 września w galerii Asymetria.

Jesienią w U–jazdowskim będzie mieszkać i pracować Graziela Kunsch, brazylijska artystka, edukatorka i kuratorka. W zeszłym roku otrzymała jedną z siedmiu nagród (są nimi rezydencje w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Szwajcarii i Brazylii) za najlepszą pracę nadesłaną na festiwal sztuki współczesnej Videobrasil w São Paulo. Kunsch w swoich projektach angażuje się społecznie, wspierając swoją praktyką wykluczonych i protestujących przeciw zmianom zachodzącym w Brazylii. Realizując nagrodzoną pracę Escolas, pracowała z młodzieżą gimnazjalną, protestującą przeciw nowym zapisom w systemie edukacji wprowadzanym w ostatnich latach przez rząd. Przy pracy Ensaio Ilu Oba de Min pracowała z bezdomnymi mieszkańcami São Paulo podczas karnawału.

Praktyka kolejnej rezydentki U–jazdowskiego, Litwinki Liny Lapelytė, oparta jest na performansie i zakorzeniona w muzyce. W swoich pracach zajmuje się popkulturą, stereotypami płciowymi, nostalgią i tematem starzenia się. W czasie pobytu w U–jazdowskim będzie pracować nad performansem zatytułowanym Sun and Sea (autorzy: Lina Lapelytė, Rugilė Barzdžiukaitė, Vaiva Grainytė), który zostanie zaprezentowany w pawilonie litewskim na Biennale Sztuki w Wenecji w 2019 roku. Na otwieranej 25 października w U–jazdowskim wystawie Czekając na kolejne nadejście Lapelyte zaprezentuje swoją wcześniejszą pracę.

Wątek performatywny w programie rezydencji reprezentuje również Melisa Tun Tun – szwajcarska artystka – której ostatnie projekty przyjmowały formę performansów, koncertów bądź instalacji wideo. Praktyka artystyczna Tun Tun budowana jest wokół pytania o możliwość pozytywnego nieposłuszeństwa oraz na przyglądaniu się metodologii ruchów społecznych, szczególnie tzw. kontrruchów. Podczas rezydencji w U–jazdowskim zamierza badać te zagadnienia w odniesieniu do lokalnego kontekstu.

Rezydencje to ważny element programu Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Dając artystom miejsce i czas na eksperyment, umożliwiają realizację śmiałych i bardzo często mocno zakorzenionych w materii społecznej projektów. Rezydencje oparte są na współpracy i wieloletnim researchu, często nie przynoszą spektakularnych i natychmiastowych efektów, ale w konsekwencji umożliwiają instytucji eksplorację zagadnień i obszarów zazwyczaj niedostępnych.