Zobaczyć niewidzialne – radioaktywne dziki – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Ah Humanity!

• Film stworzony w ramach Sensory Ethnography Lab, komórki na Uniwersytecie Harwarda, zajmującej się wizualnym i artystycznym badaniem zjawisk społecznych. Punktem wyjścia do opowiadania o tym, jak można zobaczyć niewidzialne i jak zaburzona jest wizualność w czasie antropocenu, jest tu katastrofa w Fukushimie. Film, nakręcony jednocześnie telefonem i teleskopem, próbuje uchwycić jednocześnie to, co bliskie i odległe.

Konie z Fukushimy

• Jak pokazać i opowiedzieć o katastrofie, której nie można zobaczyć? O wydarzeniu, które zmieniło nie tylko życie ludzi, ale również innych, nie-ludzkich, bytów. Katastrofa elektrowni atomowej Fukushima Daiichi [Fukushima Jeden] jest przykładem na to, jak zdarzenie z ludzkiego świata wpływa na środowisko i życie zwierząt.
•  

Zobaczyć niewidzialne – radioaktywne dziki

Wykład Aleksandry Brylskiej

• Wykład poświęcony będzie temu jak, z jednej strony, awaria elektrowni zmieniła status przestrzeni, naznaczając ją skażeniem radioaktywnym, a z drugiej symboliką wpisaną przez ludzi w krajobraz i zwierzęta, tak by umożliwić opowieść o czymś, co jest niewidzialne. Szczególną rolę w tym procesie odgrywają zwierzęta, które podzielone zostały na te, które się opłakuje i stara ochronić (gatunki udomowione i hodowlane) oraz te, które się eliminuje (gatunki dzikie). Zwłaszcza dziki stają się ucieleśnieniem katastrofy w elektrowni Fukushima Daiichi – metonimią radioaktywności, a walka z nimi to walka z promieniowaniem, mająca na celu przywrócenie rzeczywistości sprzed wydarzeń z marca 2011 roku.

• absolwentka historii sztuki w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego oraz kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej UW. Obecnie uczestniczka międzynarodowego programu doktoranckiego Nature-Culture na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Przygotowuje rozprawę doktorską na temat naturo-kulturowego statusu przestrzeni postnuklearnych na przykładzie katastrof elektrowni jądrowych w Czarnobylu (Ukraina) oraz w Ōkumie (prefektura Fukushima, Japonia). Interesuje się metodologią humanistyki środowiskowej, historią środowiskową przestrzeni postnuklearnych, biosemiotyką, filozoficznymi i kulturowymi uwarunkowaniami tematu Natury. Zainteresowana jest również kulturą wizualną po II wojnie światowej, relacjami pomiędzy człowiekiem a środowiskiem oraz kulturowymi konsekwencjami terminu „antropocen”.