Kuchnie rewolucji: kino wobec reprodukcji społecznej
Wykład Michaliny Augusiak + pokaz krótkich metraży
Wykład Michaliny Augusiak będzie dotyczył klasycznych i współczesnych ujęć reprodukcji społecznej, czyli wszelkich form (zazwyczaj sfeminizowanej) pracy odpowiedzialnej za podtrzymywanie i odnawianie ludzkich ciał, przestrzeni życiowych i sił wytwórczych. Sferę reprodukcyjną można uznać za płaszczyznę szczególnie sprzyjającą odsłanianiu zależności wpisanych w kapitalistyczną organizację pracy oraz potencjalną przestrzeń radykalnych interwencji. Odnosząc teoretyczne rozpoznania i polityczne postulaty (od wczesnego feminizmu socjalistycznego, przez kampanię „Wages for Housework”, po najnowsze reinterpretacje) do wizualnych reprezentacji, zapytamy, czy dominujące obrazy gotujących i karmiących ciał mogą zostać skutecznie przechwycone i wykorzystane na rzecz antykapitalistycznych, feministycznych i queerowych praktyk oporu.
-
-
Michalina Augusiak
-
studentka historii, kulturoznawstwa i filozofii w Kolegium Międzyobszarowych Studiów Humanistycznych i Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się historią płci i seksualności, teorią reprodukcji społecznej oraz socjalistycznym feminizmem. W Instytucie Historycznym UW przygotowuje pracę magisterską na temat seksuologicznych i pedagogicznych teorii literatury w PRL.
-
-
-
Semiotics of the Kitchen
-
reż. Martha Rosler, USA 1975, 6'
-
Inspirowana telewizyjnymi formatami programów kulinarnych praca Rosler należy do amerykańskiego kanonu feministycznej sztuki wizualnej. Powtórzone, zatrzymane i przeskalowane ruchy artystki są efektem dekonstrukcji cielesnego reżimu, który mistyfikuje pracę reprodukcyjną jako spektakl precyzji.
-
-
-
Wylatuj w powietrze, miasto moje
-
[Saute ma ville], reż. Chantal Akerman, Belgia 1968, 13'
-
Trzynastominutowy debiut Chantal Akerman zawiera wiele motywów, które potem często powtarzały się w filmach belgijskiej reżyserki: kuchnia, samotne przygotowywanie posiłku, akt destrukcji. Codzienne gesty wykonywane przez kobiece ciała są tu jednocześnie źródłem nieznośnej dyscypliny i obrazem, który z pełną mocą rozsadza jej wizualne ramy.
-
-
-
24 godziny Jadwigi L.
-
reż. Krystyna Gryczełowska, Polska 1967, 14'
-
Codziennie wieczorem Jadwiga L. wychodzi z domu na nocną zmianę w fabryce. Jej dni są zaś wypełnione snem, pracą domową i opieką nad dziećmi. Ilustrując historyczną i socjologiczną tezę o „podwójnym obciążeniu”, dokument Gryczełowskiej stanowi ważny element narracji na temat pracy kobiet w państwowym socjalizmie.
-
-
-
Opera-Muffo
-
[L’Opera-Mouffe], reż. Agnès Varda, Francja 1958, 16'
-
W impresjach z paryskiego targu na Rue Mouffetard Varda zestawia ze sobą obrazy kobiecego ciała i produktów spożywczych przede wszystkim metaforycznie, poetycko. Nabrzmiały brzuch przypomina tu dojrzałą dynię. Jednak film można odczytać również jako opowieść o materialnym wysiłku bytowania, trudzie, jaki przebyć musi ciało, żeby zapewnić sobie i innym zasoby do przetrwania.
-
-
-
Housewives Making Drugs. Open Source Estrogen
-
reż. Mary Maggic, Mango Chijo Tree, The Jayder, USA 2015, 10'
-
Projekt Housewives Making Drugs, stworzony przez Mary Maggic, wykorzystuje podjętą przez Marthę Rosler konwencję programu telewizyjnego, by przechwycić środki reprodukcji. Dziesięciominutowe wideo jest prostą instrukcją przygotowania w domowych warunkach estrogenu, do którego wiele osób niebinarnych i transkobiet ma utrudniony dostęp ze względu na przeszkody instytucjonalne i ekonomiczne.
-
