Rada Programowa – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Artystka wizualna, podejmująca ironiczną grę z przypisywanymi jednostce rolami społecznymi, mechanizmami funkcjonowania instytucji sztuki, poddająca refleksji zaangażowanie społeczne w obszarze sztuki. W jej dorobku znajdują się działania długofalowe oparte na współpracy z instytucjami kultury i publicznością: Nieużytki sztuki, Ćwiczenia z zaniechania, projekty aktywizujące różne środowiska: Partytura na głosy zwierzęce, Poręcz, Zachwyt oraz realizacje kuratorskie: Powtarzam je by doścignąć, Przewrót, Znikając nad Wisłą. Jej twórczość wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performanse oraz działania czasowo-przestrzenne. Traktuje dzieło sztuki jako obiekt relacyjny, którego sens i znaczenie może podlegać́ zmianom i negocjacji. Aktualnie koncentruje się na gestach artystycznych, które zachęcają̨ do działania, do budowania chwilowej wspólnoty, tworzenia pola wzajemnej komunikacji i porozumienia, rezygnując tym samym z produkcji materii, a czasem również̇ z własnego autorstwa. Profesora na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 pracuje w Katedrze Rysunku UMK w Toruniu, gdzie prowadzi zajęcia z rysunku intermedialnego. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Laureatka nagrody Spojrzenia (2003) oraz Nagrody im. Katarzyny Kobro (2023). Prezeska Fundacji W788.

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się przede wszystkim malarstwem. Mieszka i pracuje w Krakowie. W latach 2016–2022 współprowadziła razem z Tomaszem Kręcickim i Cyrylem Polaczkiem kolektyw oraz artist-run space Potencja w Krakowie. W 2021 roku nakładem BWA Zielona Góra ukazała się ich wspólna książka Potencja. Słownik Symboli. W 2022 Potencja została nominowana do nagrody Paszporty Polityki. W 2016 nakładem BWA Gorzów Wielkopolski ukazała się pierwsza publikacja Karoliny, Dziewczyna czy Tygrys. Kolejna książka Zmyślona Historia ukazała się w 2022 nakładem Galerii Raster. W 2024 ukazała się kolejna jej książka Some names have been changed nakładem wydawnictwa Distanz i PGS Sopot. Prace jej autorstwa znajdują się w wielu ważnych kolekcjach sztuki, między innymi w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowego w Gdańsku, Fundacji Sztuki Polskiej ING, mBank, Kolekcji X Muzeum w Pekinie, Sammlung Hildebrand, G2 Kunsthalle w Lipsku.

Artystka, kuratorka i organizatorka z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem. Ukończyła Narodową Akademię Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie (Ukraina) w 2001 roku. Jej praktyka artystyczna dotyczy zarówno sztuk wizualnych, jak i sztuki partycypacyjnej. W 1999 roku wraz z artystą Yuriyem Kruchakiem założyła interdyscyplinarną platformę Open Place, w ramach której pracuje do dziś. Celem platformy jest rozszerzenie kreatywnych badań i ustanowienie powiązań między procesami artystycznymi a różnymi warstwami współczesnego społeczeństwa. Sztuka jest tu rozumiana jako przestrzeń przecięcia procesów artystycznych, społecznych i politycznych. Kostereva koordynowała liczne projekty zarówno w Ukrainie, jak i za granicą, koncentrujące się na budowaniu silnych, długofalowych relacji, w szczególności polsko-ukraińskich. Warto wymienić: Strong Together (2023–2024); Ukraińska Międzymiejscowa Spółdzielnia Artystyczna (2023–2024); Emergency Residencies (kwiecień 2022–kwiecień 2023); Re-Public of Culture Workers, Kiszyniów, Mołdawia (2022). Współkuratorka wystaw w Ukrainie i za granicą. Do ostatnich należą: Nothing Happened Here Today [Nic się tu dziś nie wydarzyło] (17.10.2024–16.03.2025), Muzeum Sztuki w Skövde, Szwecja (razem z Yuriyem Kruchakiem i Tomasem Asplundem Gustafssonem); Resistance [Opór] (10.11–10.12.2023), Schron Państwowego Uniwersytetu Ekonomii i Technologii, Krzywy Róg, Ukraina (razem z Yuriyem Kruchakiem); Unstable Conditions [Niestabilne warunki] (od kwietnia 2022), online (razem z Yuriyem Kruchakiem i Nien-Ting Chen). Obecnie pracuje w dziale programowym Galerii Arsenał w Białymstoku.

Tancerka i choreografka pracująca na rynku polskim i międzynarodowym. Edukację artystyczną zdobyła w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie oraz w London Contemporary Dance School w Londynie, natomiast teoretyczną na Uniwersytecie SWPS oraz Uniwersytecie Warszawskim. Do jej prac choreograficznych należą: New (Dis)Order (2012) wybrany w 2014 do sieci Aerowaves, Re//akumulacja (2012), The Way Things Dinge (2014), pURe (2015), MORE (2017), Networking (2018/19), Części ciała (2019) również wybrane do sieci Aerowaves, Silenzio! (2021), Le Jeu de Massacre (2021) wspólnie z Barbarą Kingą Majewską, Błogo (2022), Anonimowi Performerzy (2024) oraz Hate Haus (2024) wspólnie z kolektywem Hertz Haus. W latach 2015–2019 była artystką międzynarodowej sieci sztuk performatywnych apap Network. W 2021 zdobyła nagrodę za reżyserię spektaklu Silenzio! na festiwalu Boska Komedia. Jest jedną ze współzałożycielek kolektywu Centrum w Ruchu.

Absolwent Wydziału Filozofii i Socjologii na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskał doktorat w dziedzinie sztuki na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Adiunkt w Szkole Filmowej w Łodzi. Artysta wizualny, fotograf i kurator. Od 2010 do 2012 był jednym z kuratorów i współwłaścicieli Galerii Czułość w Warszawie. W swojej twórczości wykorzystuje sztukę jako narzędzie badawcze. Interesuje się społeczną i polityczną funkcją fotografii oraz jej statusu w kulturze wizualnej. W ostatnich latach koncentruje się na wątkach melancholii oraz badaniach postkolonialnych. Wystawa jako medium jest w jego pracy artystycznej ważnym środkiem wyrazu – często układa cykle prac w złożone eseje wizualne. Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych; w Polsce – m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Arsenał w Białymstoku, Biurze Wystaw Artystycznych w Zielonej Górze oraz za granicą – w Berlinie, Budapeszcie, Bratysławie, Düsseldorfie, Kopenhadze, Tokio, Turynie, Paryżu. Publikował swoje fotografie m.in. w „Aktivist”, „ELLE”, „Exklusiv”, „KMAG”, natemat.pl, „PULP”, „WAW”, „Wysokie Obcasy”. Mieszka i pracuje w Warszawie. 

Fotograf, kurator, absolwent wydziału kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. W jego twórczości ważne są wątki takie jak queer, intymność, przemijanie, upadek i męskość. Buduje zmysłowe wizerunki balansujące między banałem a niezwykłością, ekscytujące i wywołujące niepokój. Fotografował życie klubowe, badał ukryte aspekty japońskiej duchowości. Swoją twórczość często prezentuje w formie książek fotograficznych, które są jak starannie wykuratorowane wystawy. Wydał m.in Smog, Near Infra, Toskana, Najważniejszego i tak Wam nie powiem, Rzeka podziemna oraz wielokrotnie nagradzane How to Look Natural in Photos (wraz z Beatą Bartecką). Rozwija również praktykę kuratorską – prowadzi wrocławskie wydawnictwo Archiwum Słońca. O swojej pracy mówi: „zajmuję się obrazem i patrzeniem”. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Reżyserka, scenarzystka i redaktorka. W duecie z mężem, Wilhelmem Sasnalem, tworzą pełnometrażowe filmy fabularne. Ich film, Z daleka widok jest piękny (2011), zdobył główną nagrodę w konkursie Nowych Filmów Polskich na MFF Nowe Horyzonty we Wrocławiu (2011), Grand Prix na MFF Crossing Europe w Linz (2012) oraz statuetkę Silver Apricot na MFF w Erywaniu (2012). Film startował również w konkursie Tiger Awards Competition na MFF w Rotterdamie (2012). Aleksander (2013), drugi wspólnie nakręcony film Sasnalów, został wyróżniony na MFF cph:dox w Kopenhadze (2013) w sekcji konkursowej new:vision. Międzynarodowa premiera Huby (2013) odbyła się na 63 MFF Berlinale (2013). Słońce, to słońce mnie oślepiło (2016) został nagrodzony na Festival de Cine Europeo de Sevilla (2016) oraz na Festival du Nouveau Cinéma w Montrealu (2016). Ich ostatni film, Nie zgubiliśmy drogi (2022), miał swoją premierę na 72 MFF Berlinale w 2022 roku.

Artysta konceptualny i czasami kurator. Interesuje się geografią kulturową, a szczególnie kwestią różnicy i odległości pomiędzy miejscami, anarchizmem, a także tworzoną samemu technologią i jej politycznym potencjałem. Jego prace były pokazywane między innymi na Manifesta 7, Biennale w Liverpoolu, Guangzhou, Pradze i Lublanie oraz wystawach indywidualnych w Arnolfini w Bristolu, Casino Luxembourg i wielu publicznych instytucjach w Polsce. W roku 2007 otrzymał główną nagrodę w konkursie Spojrzenia, był także nominowany do Paszportu Polityki. Współtworzył autonomiczną przestrzeń sztuki Goldex Poldex w Krakowie. W swojej pracy artystycznej Janek Simon, realizując głównie filmy i instalacje interaktywne, wykorzystuje często motywy z gier komputerowych. Źródłami inspiracji są dla niego również przejawy kultury popularnej, jak internet i film. Jego prace mają charakter „krytyczno-ironiczny”, często wymagają zaangażowania widza. Obecnie tworzy prace konceptualne, wśród których najbardziej znany jest projekt Rok Polski na Madagaskarze – zorganizowana w całości przez Simona pierwsza wystawa sztuki polskiej w tym kraju, na której nie pokazano jednak dzieła żadnego polskiego artysty, a jedynie prace twórców z całej Europy Środkowej. Jego postawę krytycy sztuki określają mianem anarchistyczno-indywidualistycznej. Współpracuje z Korporacją Ha!art.

Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby i na Wydziałe Grafiki. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni prof. Stanisława Słoniny i w pracowni prof. Zofii Demkowskiej a aneks z ilustracji w pracowni prof. Janusza Stannego. Na ASP w Warszawie wykłada niestrudzenie już od ponad 30 lat, swój autorski, międzywydziałowy program „ Anatomia dla plastyków”. Była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz paryskiej „Kultury” i laureatką wyróżnienia im. Krystyny i Bolesława Singlerów, Fundacji Polcul im. Jerzego Bonieckiego. Otrzymała Nagrodę Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie 2009. Jej prace wielokrotnie były wystawiane na Międzynarodowych Biennale Sztuki Medalierskiej FIDEM. Medale Urszuli znajdują się m in. w kolekcji Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu. Początki jej twórczości oscylowały wokół rzeźby, medalierstwa i grafiki. Od wielu lat rdzeniem jej działań artystycznych są obiekty i instalacje przestrzenne. Wykorzystuje w nich zaskakujące, pozornie zdegradowane materiały, często pochodzące z recyclingu, nadając im nowe treści. Redukując stopniowo sztukę figuratywną, wypracowała artystyczny język, używając minimalistycznych środków wyrazu. Jej prace komentują, a w zasadzie zadają pytania o kondycję ludzką, zarówno w aspekcie psychologicznym, jak i socjologicznym. Wielokrotnie łączy klasyczny warsztat z nowatorskim wyrazem. „Łączenie” to jej misja, zachowuje wyważone centrum, jednocześnie dostrzegając wartości skrajne. Lubi ludzi. Jest członkiem redakcji ArsForum. Jest kuratorem wystaw, inicjatorem i organizatorem wydarzeń artystycznych. Jest pierwszą kobietą prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków. Jest prezesem NC IAA International Association of Art.

Artystka multimedialna zainteresowana quasi-dokumentalną pracą, która umożliwia jej kontakt z różnymi ludzkimi i nieludzkimi społecznościami. Razem z nimi przygląda się współczesnym intuicjom w kontekście rzeczywistości po końcu świata. Kluczowy jest dla niej proces, wszystkie jej projekty są długoterminowe. Rozwija relacje z ludzkimi i nie-ludzkimi aktorami, które pozwalają jej zrozumieć interesujący ją temat. Mieszka i pracuje w Europie Wschodniej, bo tylko tutejsze widma jest w stanie mapować i podążać za nimi. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Uniwersytecie UdK w Berlinie, Uniwersytecie Artystycznym ZHdK w Zurychu, Szkole Artystycznej LUCA w Brukseli. Jej prace były pokazywane w kraju i za granicą – na Piccadilly Circus w Londynie (przez Circa Gallery i Dazed Magazine), na Manifesta 14, w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Po rocznej rezydencji zorganizowanej przez Teatr Współczesny w Szczecinie i Münchner Kammerspiele wyreżyserowała spektakl w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Laureatka konkursu Najlepsze Dyplomy Artystyczne w Gdańsku, finalistka konkursów Class of 2021 (Circa, Dazed), Artystyczna Podróż Hestii. Pracowała z Instytutem Goethego i Instytutem Haruna Farockiego. Współpracuje też z teatrami jako scenografka.

Artystka wizualna, reżyserka, edukatorka, aktywistka, autorka partycypacyjnych akcji społeczno-artystycznych. Zajmuje się włączaniem i oddawaniem podmiotowości społecznościom pozbawionym widzialności i możliwości wypowiedzi. Współredaktorka książki Sztuka ze społecznością (2018), opisującej szerzej zainicjowane przez nią wieloletnie działania ze społecznością byłych pracowników i pracownic fabryki w Ursusie, zwieńczonego nagradzanym pełnometrażowym dokumentem kreacyjnym Symfonia fabryki Ursus (2018) w jej reżyserii. Od ponad dziesięciu lat zaangażowana w edukację empatyczną (autorka MANIFESTU EDUKACJI EMPATYCZNEJ). Oddaje sprawczość i podmiotowość dzieciom, traktując je jako współtwórców i zapraszając do dialogu. Jej najnowszy dokument kreacyjny (2025), który powstaje na podstawie powieści Janusza Korczaka Król Maciuś Pierwszy, jest realizowany we współpracy z dziećmi, opiera się na zasadach oddolnej edukacji. Opowiada o siostrzeństwie i nieuchronnym dorastaniu, zadając tym samym pytanie o możliwość ocalenia swojego wewnętrznego dziecka i zachowania pewnego typu wrażliwości (a także odwagi), jaką posiadamy, będąc dziećmi. Wójcik stara się spędzać każdą wolną chwilę ze swoją rodziną w dzikości, na obserwacji nieludzkich istot, zwracając się w ich stronę ze szczególną uwagą i estymą.