Aktywacja Kolekcji, czyli bliskie spotkanie z dziełem sztuki – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Punktem wyjścia dla czerwcowego spotkania będą dwa obrazy Edwarda Dwurnika (1943–2018): Błękitny powiat oraz W obronie idola, oba z cyklu Gipsowy plener (1970). Bogata twórczość malarska Dwurnika jest pochodną wielu źródeł inspiracji: artysta ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych, fascynował się obrazami Nikifora, artysty samouka, malarza nieprofesjonalnego, ale cenił też wielkiego Matejkę. Od Nikifora przejął dosadny realizm i swoistą postawę antyestety, chociaż wpływ na  jego sztukę miały też strategie sztuki lat 70. XX wieku – rejestracja, zapis i dokumentacja.

Od 1966 roku Dwurnik malował swój najdłuższy cykl obrazów, Podróże autostopem, który posłużył mu także za tło do Gipsowego pleneru (czyli „głów w pejzażu”, jak mówił artysta). Na obrazach z tego cyklu sąsiadować mogą ze sobą obiekty i budynki w rzeczywistości oddalone od siebie o wiele przecznic. Miasta Dwurnika zasiedlają ludzie oraz cały zestaw artefaktów. Jednym z częstszych są „idole” – monumentalne pomniki-głowy, symbolizujące władzę totalitarną, których idea ukształtowała się latem 1970 roku. Na tych płótnach  zazwyczaj wiele się dzieje, kompozycje przytłaczają nagromadzeniem detali i motywów. Łączą one w sobie cechy dokumentu i malarstwa symbolicznego, oddając atmosferę polskiej rzeczywistości.

O tym cyklu, a także o innych, wybranych pracach Edwarda Dwurnika (jego dorobek obejmuje ponad 4,5 tysiąca obrazów, 3,5 tysiąca akwarel oraz około 13 tysięcy rysunków) oraz o tym, dlaczego artysta ten uważany był za enfant terrible polskiej sztuki przełomu XX i XXI wieku opowie kuratorka Ewa Gorządek.