Kino innych. Spojrzenie twórczyń z Terytoriów Południowych – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Podczas projekcji poznamy filmy szamańskie, perspektywę osób w tranzycji i kino tworzone społecznościowo. Artystki, których filmy zostaną wyświetlone, reprezentują kraje Południa: Meksyk, Chile, Brazylię, Hiszpanię i Kolumbię. Poruszają tematy ekologii, feminizmu i antykapitalizmu. Posługują się różnymi estetykami, językami i metodami. Oddają głos kobietom i opowiadają ich historie, wpisując je w kontekst mitów i cykliczne rozumienie porządku natury.

Pierwszy dzień Opowiadanie snów (26/11, 19:00) obejmuje pięć eksperymentalnych filmów krótkometrażowych, które krążą wokół rytualności, spekulacji i cielesności. Na przykład film Coyolxauhqui zestawia współczesne historie kobietobójstwa na wiejskich terenach Meksyku z mitem o azteckiej bogini księżyca, której ciało rozczłonkował brat. To wizualny poemat o przemocy wobec kobiet, która zakorzeniona w krajobrazie czeka na przebudzenie. Z kolei Juanita Onzaga w krótkometrażowym filmie Tomorow Is a Water Palace zestawia ze sobą pojęcia duchowości i ucisku, człowieka i natury. Swój eksperyment nazywa „futuryzmem przodków” – miejscem, gdzie zakrzywia się czas i pamięć. Jeszcze inny jest sensualny film Wüfko: kobieta opowiada nam o tytułowym świętym miejscu w chilijskim lesie Challupen nazywanym okiem wody. Tyle że ta opowieść jest jednocześnie jawą i snem. Przygotowana selekcja filmów tworzy więc przestrzeń do wyobrażenia sobie innych przyszłości: kobiecych, afektywnych, rytualnych, wspólnotowych i innych związków człowieka z naturą.

Drugi dzień Ekstraktywizm (27/11, 19:00) obejmuje jeden eksperymentalny, współczesny film krótkometrażowy oraz odrestaurowany pełnometrażowy film kultowej dokumentalistki z Kolumbii – Marty Rodriguez, nakręcony z 1988 roku. 

Petroporn and Liporn (Isabel Torres, Ana Edwards, Lucía Egaña (CENEx), 2017). Diaries of porn and extractivism funkcjonuje jako dziki notatnik, seria mieszanych poetyckich i heretyckich esejów wizualnych o uczuciach znalezionych na skrzyżowaniu terytorium i jego reprezentacji. Wykorzystując intuicyjne metodologie, CENEx odrzuca oficjalną historyczność poprzez narracje, które podkreślają niestrudzone i nieczułe ssanie i perforacje pornograficznej narracji neoliberalnego wydobycia ropy naftowej i litu.

Amor, mujeres y flores (Marta Rodríguez i Jorge Silva, 1988). Nakręcony w ciągu pięciu lat dwuczęściowy dokument kolumbijskiego duetu Marta Rodriguéz i Jorge Silva, ukazujący szkodliwe środowisko pracy robotników uprawiających kwiaty na sawannie w Bogocie. Film przedstawia obraz przemysłu kwiaciarskiego w Kolumbii, popyt na krajowe goździki na rynkach pierwszego świata oraz liczne naruszenia praw pracowniczych i praw człowieka przez zagraniczne firmy w Kolumbii, które chcą zaspokoić ten popyt. Marta Rodriguez jest pionierką kina dokumentalnego w Ameryce Łacińskiej.