Bóg i proch
Część czwarta
Bóg i proch to seria eksperymentalnych spektakli na pograniczu performansu, muzyki i sztuk plastycznych, realizowanych na podstawie autorskiej sztuki teatralnej Tomasza Mana. Przedstawienia mają formę audio-teatru – widowiska opartego na warstwie dźwiękowej, to próba przełożenia tradycyjnej formy teatru radiowego na żywy plan.
Dźwięk realizowany jest na scenie przez aktorów i muzyków za pomocą rozmaitych narzędzi, nie tylko ze świata muzyki, ale też odpowiednio amplifikowanych przedmiotów codziennego użytku. Zastosowanie specjalnych technik nagłośnieniowych (jak przetworniki piezoelektryczne czy mikrofony stykowe) pozwala z jednej strony usłyszeć zwyczajne przedmioty, a z drugiej – użyć ich w procesie kompozycji muzycznej bądź improwizacji.
W cyklu przedstawień dramaturg podejmuje się reinterpretacji znanych powszechnie motywów ze Starego Testamentu. Bóg i proch to historia człowieka, który po wygnaniu z raju stara się znaleźć porozumienie ze swoim stwórcą. Spektakle stawiają pytania o powstawanie religii, o okoliczności i warunki, w których rodziła się religia monoteistyczna, o sposób, w jaki zostały ustanowione podstawowe zasady wiary.
