Bóg i proch
Część druga
Bóg i proch to seria eksperymentalnych spektakli na pograniczu performansu, muzyki i sztuk plastycznych, realizowanych na podstawie autorskiej sztuki teatralnej Tomasza Mana. Przedstawienia mają formę audio-teatru – widowiska opartego na warstwie dźwiękowej, to próba przełożenia tradycyjnej formy teatru radiowego na żywy plan.
Dźwięk realizowany jest na scenie przez aktorów i muzyków za pomocą rozmaitych narzędzi, nie tylko ze świata muzyki, ale też odpowiednio amplifikowanych przedmiotów codziennego użytku. Zastosowanie specjalnych technik nagłośnieniowych (jak przetworniki piezoelektryczne czy mikrofony stykowe) pozwala z jednej strony usłyszeć zwyczajne przedmioty, a z drugiej – użyć ich w procesie kompozycji muzycznej bądź improwizacji.
W cyklu przedstawień dramaturg podejmuje się reinterpretacji znanych powszechnie motywów ze Starego Testamentu. Bóg i proch to historia człowieka, który po wygnaniu z raju stara się znaleźć porozumienie ze swoim stwórcą. Spektakle stawiają pytania o powstawanie religii, o okoliczności i warunki, w których rodziła się religia monoteistyczna, o sposób, w jaki zostały ustanowione podstawowe zasady wiary.
Druga część projektu Bóg i proch jest związana z krwią. Człowiek próbuje „zaprzyjaźnić się ze stwórcą” po wygnaniu z raju. Abraham ślepo słucha Boga. Widzowie będą przysłuchiwać się jego myślom i wątpliwościom, obserwować bezwzględność. Abraham chce „dokonać aktu miłości do Boga”, zabijając własnego syna Izaaka. Izaak będzie chciał się dowiedzieć od ojca, dlaczego chciał go poświęcić w imię wiary. Czy Bóg chce krwi ludzkiej, żeby nas zaakceptować, bardziej nam zaufać, bardziej nas kochać? Czy wystarcza mu krew zwierzęcia... Sodoma i Gomora to historia pełna krwi „niegodziwych i rozpustnych” mieszkańców, na których Bóg zesłał „deszcz siarki i ognia”. Ocalał tylko stary Lot z córkami – jak w takiej sytuacji „zaludniać” ziemię? Natomiast historia Diny, córki Jakuba, to opowieść o krwawej zemście braci, którzy próbowali ustalić granicę krwi w obrębie zasad, wedle których można było zawierać małżeństwo. Czy Stwórca potrzebuje takich krwawych aktów? Czy ludzie chcąc zaprzyjaźnić się ze swoim Stwórcą, pieczętują to krwią?
- Reżyseria i tekst
- Tomasz Man
- Występują
- Karolina Gorczyca
- Mateusz Kmiecik
- Zdzisław Wardejn
Fot. Marta Ankiersztejn