Bóg i proch
Część szósta
Bóg i proch to seria eksperymentalnych spektakli na pograniczu performansu, muzyki i sztuk plastycznych, realizowanych na podstawie autorskiej sztuki teatralnej Tomasza Mana. Przedstawienia mają formę audio-teatru – widowiska opartego na warstwie dźwiękowej, to próba przełożenia tradycyjnej formy teatru radiowego na żywy plan.
Dźwięk realizowany jest na scenie przez aktorów i muzyków za pomocą rozmaitych narzędzi, nie tylko ze świata muzyki, ale też odpowiednio amplifikowanych przedmiotów codziennego użytku. Zastosowanie specjalnych technik nagłośnieniowych (jak przetworniki piezoelektryczne czy mikrofony stykowe) pozwala z jednej strony usłyszeć zwyczajne przedmioty, a z drugiej – użyć ich w procesie kompozycji muzycznej bądź improwizacji.
W cyklu przedstawień dramaturg podejmuje się reinterpretacji znanych powszechnie motywów ze Starego Testamentu. Bóg i proch to historia człowieka, który po wygnaniu z raju stara się znaleźć porozumienie ze swoim stwórcą. Spektakle stawiają pytania o powstawanie religii, o okoliczności i warunki, w których rodziła się religia monoteistyczna, o sposób, w jaki zostały ustanowione podstawowe zasady wiary.
Bohaterem części szóstej jest Hiob. Hiob jest opowieścią o człowieku, który całkowicie i bez żadnych, najmniejszych wątpliwości uwierzył w Boga. Hiob jest w jakiś sposób „ponadludzki”. Wznosi się ponad ziemskie uczucia przywiązania i komfortu. Jest radykalnym, bezwzględnym wyznawcą Boga. Bóg zgadza się na grę z Szatanem o duszę Hioba. Pozwala Szatanowi, żeby zabił mu dzieci i zniszczył majątek. Hiob jednak przyjmuje cierpienie i nie traci wiary. Mało tego – kocha Boga jeszcze bardziej. Bóg w zamian oddaje Hiobowi więcej, niż miał. Hiob prowadzi rozmowę z Szatanem o granicach wiary.
- Występują
- Sandra Korzeniak
-
Krzysztof Stelmaszyk
- Reżyseria i dramaturgia
- Tomasz Man
Fot. Marta Ankiersztejn
