Minimalizacja potrzeb transformacji

U–jazdowski / Program / Project Room / {Project Room}... / Minimalizacja potrzeb transformacji

12/12/2025—25/01/2026

nadchodząca wystawa Project Room

Mateusz Hadaś, Marcin Pietrucin

Marcin Pietrucin
urodzony w 2003 roku w Olsztynie, absolwent Wydziału Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (2025), obecnie kontynuuje naukę w Instytucie Intermediów. Grzeje ławkę w Artystycznym Związku Sportowym, w ramach którego współrealizował działania m.in. na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, w galerii SKALA, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz CSW Zamek Ujazdowski. W swojej praktyce bada momenty, w których rzeczywistość zaczyna się rozjeżdżać, a fasada sytuacji pęka, odsłaniając ukryte napięcia. Korzysta z humoru i absurdu jako narzędzi testowania instytucjonalnych i osobistych struktur, szukając luzów w ich pozornie stabilnych formach. Pracuje z filmem, fotografią, obiektem i działaniami performatywnymi, reagując na zastane przestrzenie i ich protokoły. Interesuje go dzieło, które domaga się zaistnienia oraz rola artysty jako inicjatora – osoby tworzącej warunki, w których coś może się wydarzyć.
Nie wszystko można nazwać sztuką, ale też nikt nie potrafi powiedzieć, co nią jest (no może poza Wikipedią). Powstaje więc pewna szara strefa, dezorientująca uczestników kultury, w której rodzi się przestrzeń do eksperymentu, pomyłek i najważniejszego: poczucia humoru. [...] Nieprzypadkowo wiele działań, które z perspektywy czasu uznajemy za najciekawsze, na początku wyglądały jak żart i często rzeczywiście nim były.
Mateusz Hadaś
urodzony w 2000 roku we Wrocławiu, absolwent fotografii na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Zawodnik w artystycznym związku sportowym, w ramach którego współtworzył wydarzenia między innymi w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.
Punktem wyjścia w moich pracach jest fotografia, którą poddaję zarówno cyfrowym, jak i materialnym przekształceniom, oddzielając ją od jej pierwotnych kontekstów i funkcji. W mojej praktyce artystycznej eksploruję zjawisko sztuki, która coraz częściej symuluje samą siebie, powielając rynkowe strategie, estetyczne formuły i gesty wynikające z instytucjonalnych oczekiwań. Zajmuję się również nieczytelnością jako mechanizmem budowania pozoru głębi i sensu, narzędziem pozwalającym sztuce kreować aurę znaczenia niezależnie od treści. Moje prace stanowią próbę analizy systemu wizualnej instytucjonalnej i rynkowej autoreprodukcji.