Claudia Clare
Satyra feministyczna. Brak bezpiecznych przestrzeni
Claudia Clare
(ur. 1962) jest artystką, której prac oni nie chcą, żebyśmy oglądali. Dla nich Clare jest islamofobką, transfobką i prostytutkofobką. Ale dla tych, którzy potrafią spojrzeć poza etykiety, Clare jest uprawiającą satyrę ceramiczką, która przekształca najmroczniejsze opowieści w dzieła o wyjątkowej urodzie.
To kobieta, która zna się na swoim fachu. Po studiach malarskich w Camberwell School of Art w latach 80. Clare odbyła praktykę w pracowni garncarskiej Winchcombe. W 1997 roku rozpoczęła stałą współpracę z pismem „Ceramic Review”, a dekadę później uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie Westminsterskim.
W książce Subversive Ceramics [Wywrotowa ceramika] Clare śledzi ukrytą historię waz jako narzędzi propagandy na przestrzeni tysiącleci. Uważa, że ceramika jest od dawna lekceważona jako rzemiosło domowe, zbyt funkcjonalne, by cieszyć się statusem „sztuki pięknej”. Ale tworząc dzieła, które są jednocześnie publiczne, polityczne i wykonane z najwyższym kunsztem, Clare przeciwstawia się szyderstwu elitarnego artystycznego myślenia grupowego.
Jej prace pokazywane były przez publiczne muzea i prywatne galerie, a nawet pojawiały się na efemerycznych wystawach w centrach handlowych. Ostatnio współpracowała z oddolnymi organizacjami kobiecymi, włączając rytualne rozbijanie wazonów do praktyki feministycznego aktywizmu. Ale od ponad dekady na karierę Clare cieniem kładą się kontrowersje i cenzura.
