Sara Rodowicz-Ślusarczyk
Co łączy, a co dzieli?
- Lacan utrzymywał, że nie zna innego źródła braterstwa niż segregacja i niemal proroczym tonem w 1973 r. przewidywał nieuchronny wzrost rasizmu – w progresywnej względem Stanów Francji. Co ma do powiedzenia psychoanaliza, w ujęciu Lacana – zawsze podającego się za kontynuatora Freuda – odnośnie więzi społecznych? Warto się przyjrzeć temu pytaniu, bo relacja psychoanalityk-analizujący się jest szczególną formą takiej społecznej więzi, której reperkusje mają swój polityczny wymiar. Otóż do zbiorowych identyfikacji, tyleż związanych z wykluczaniem, co przebiegających podług różnych struktur, możemy wraz z Lacanem dodać pojęcie rozkoszy – jako tego, co napędza społeczeństwo.
-
Sara Rodowicz-Ślusarczyk
-
jest psychoanalityczką lacanowską, prowadzi prywatną praktykę w Warszawie. Kształcenie w psychoanalizie zdobywała przez ostatnich 15 lat w Warszawie u honorowego członka PTPa, następnie u bezpośrednich uczniów Lacana w międzynarodowej szkole psychoanalizy lacanowskiej IF-EPFCL w Paryżu. W latach 2009-2013 współpracowała z oddziałem leczenia nerwic dzieci i młodzieży w Zagórzu koło Warszawy. Jest członkinią-założycielką Forum Polskiego Pola Lacanowskiego (FPPL) i członkinią Szkoły Psychoanalizy EPFCL-Francja. W ramach Forum prowadzi wykłady, seminaria oraz organizuje projekty i debaty podejmujące dialog psychoanalizy z innymi dziedzinami ludzkiego działania. Prowadzi gościnne wykłady i zajęcia seminaryjne na wydziale Sztuki Nowych Mediów PJATK.
-
W 2008 r. ukończyła wydział Grafiki warszawskiej ASP z wyróżnieniem rektorskim. Jak dotąd pokazywała prace łączące fotografie i choreografię w Polsce, Japonii i we Francji. Jest współautorką koncepcji, dramaturgii i tekstów przedstawień teatralnych, w których również występowała podczas licznych pokazów w Polsce i w Japonii, indywidualnie oraz z grupą Couscouskuskus.
-
