Zuzanna Janin
Co za piekło co za raj
Prezentacja twórczości Zuzanny Janin w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski to pierwsza duża indywidualna wystawa w Warszawie autorki głośnej pracy Wenus z waty cukrowej. Problemy tożsamości, czasu i ciała, nieuchwytności podstawowych doświadczeń życia, ambiwalencji percepcji to kilka z tematów twórczości Janin, należącej do ścisłej czołówki najbardziej zaangażowanych w eksperyment artystyczny i najciekawszych w swoich dokonaniach artystek.
Zuzanna Janin urodziła się w 1964 roku w Warszawie. W latach 1980–87 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy rzeźby, instalacje, environment, obiekty fotograficzne, wideo i instalacje dźwiękowe. Twórczość Zuzanny Janin zdaje się wywodzić z tradycji konstruktywizmu i minimalizmu, które jednak zostają tu zdecydowanie przełamane przez emocje, subiektywizm, indywidualizm, poetycką wyobraźnię. Jednocześnie artystka odchodzi od geometrii i abstrakcji na rzecz figuracji, nie przestając eksperymentować m.in. z fotografią oraz z tworzywami tak oryginalnymi jak wata cukrowa czy mgła, które stają się dla niej materiałem rzeźbiarskim.
Wspomniane poszerzanie środków wyrazu i nieustające poszukiwania artystki to m.in. rzeźby z serii Real virtuality, które są wzorowane na siatce komputerowego rysunku, co umożliwia ogląd bryły zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz, a także rzeźby z waty cukrowej przeznaczone do konsumpcji i istniejące w pewnym zaaranżowanym przez artystkę procesie, ale również np. fotografia, która jest specyficznym, „rzeźbionym” w przestrzeni fotograficznym autoportretem artystki, wizualizującym upływ czasu, przemijanie życia oraz głęboką świadomość więzów krwi: „niewoli dziedziczenia” w sensie biologicznym i kulturowym. Prace Janin oddziałują bardzo intensywnie na widza, nie stroniąc od konfrontacji z nim, odcinając się jednakże wyraźnie od spektakularnej i popularnej stylistyki mass mediów.
Na wystawie w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski artystka pokazuje rzeźby z waty cukrowej i mgły; prace Zjedz mnie, Pamiętaj mnie, Idź za mną, zmień mnie i Dotknij mnie, oraz najnowsze prace, w których obecność i uczestnictwo widza stają się materią procesu istnienia obiektów jako dzieł sztuki: symbolicznie wciągając widza w „przejażdżkę” po obszarze sztuki lub w uczestnictwo w dziele niczym w programie komputerowym artystka prowadzi subtelną grę z widzem w czasie i w przestrzeni.
Wystawie towarzyszy katalog zawierający tekst Olgi Tokarczuk oraz wywiady przeprowadzone z Zuzanną Janin przez zaproszonych krytyków sztuki.
- Kurator
- Marek Goździewski
