Filmy Assafa Grubera badają relacje między instytucjami kultury a ludźmi, których doświadczenia sprawiły, że zwrócili się przeciwko twórczości artystycznej i instytucjom. Fabuły jego filmów wyłaniają się z sytuacji ich bohaterów, pokazując, jak osobiste historie splatają się z ideologiami politycznymi oraz jak kształtują się relacje społeczne między sferą prywatną a publiczną.
Bohaterami filmów Grubera są osoby na różny sposób związane ze sztuką: sześćdziesięcioletni mężczyzna, który z powodów religijnych nie dostał się do żadnej z akademii sztuki w NRD w latach 70. XX wieku; emerytowana pracownica ochrony w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie, marząca o otaczaniu się dziełami łódzkiej awangardy; chińscy właściciele manufaktury wykonującej rzeźbę artystyczną w Polsce.
Konceptualna konstrukcja każdego z ośmiu rozdziałów książki, złożona z przeprowadzonych rozmów oraz kadrów filmowych wraz z podpisami, pozwala artyście zaprezentować filmy (lub ich bohaterów) jako trzecią osobę w każdej dyskusji, komentującą i biorącą udział w dialogu.
