Niebieska humanistyka – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Ewolucja

• Mała wyspa zamieszkiwana jest tylko przez kobiety i młodych chłopców. Pewnego dnia jeden z nich widzi ciało unoszące się na wodzie i zaczyna kwestionować świat, który zna, zastanawiać się, dlaczego on oraz inni chłopcy muszą trafiać do szpitala. Wizjonerski, mokry horror o tym, jak mogłaby wyglądać ewolucja rodzaju ludzkiego.

•  

Niebieska humanistyka

Wykład Andrzeja Marca

• Niebieska humanistyka [Blue Humanities] to posthumanistyczny nurt, osadzający historię życia w oceanie. Zgodnie z tą teorią naszą planetę powinniśmy nazywać Oceanem, a nie Ziemią (wody stanowią 70% powierzchni globu). Steve Mentz, jeden z teoretyków zwrotu oceanicznego, podkreśla, że aby zrozumieć dynamiczne przemiany antropocenu, należy odejść od statycznych kategorii zielonych pól, ogrodów oraz żyznych gruntów. W jego rozważaniach pierwszorzędne znaczenie mają niespokojne wody, które niosą ze sobą nieustanne zagrożenie katastrofą (wrak, rozbitek), oraz figury żeglarzy i pływaków, unoszących się na wodzie, stale przebywających w niebezpiecznym środowisku.

• „Chciałbym przyjrzeć się nowomaterialistycznemu ujęciu oceanu w Evolution (2015) Lucile Hadžihalilović i ukazać związane z nim praktyki materialno-dyskursywne. Ocean nie jest tutaj metaforą, lecz raczej głównym bohaterem, pełnoprawnym aktorem i sprawcą działań. Chciałbym zwrócić uwagę przede wszystkim na jego twórczą i aktywną działalność. Jego niczym nieskrępowana materialna kreatywność przybiera w obrazie Hadžihalilović głębinowy, niezbadany, mackowaty i monstrualny charakter – wielość chthulucenu Donny Haraway”.

• filozof, krytyk filmowy, redaktor „Czasu Kultury”, autor vloga Widma Marca. Jego zainteresowania badawcze skupiają się na ontologii zorientowanej na przedmioty, ciemnej ekologii oraz współczesnym kinie alternatywnym. Autor książki Widmontologia. Teoria filozoficzna i praktyka artystyczna ponowoczesności (2015). Pociągają go sztuki wizualne, kino alternatywne oraz wizja ekologii, o której można myśleć bez używania pojęcia „natura”.