Anna Orlikowska
Czy mnie słyszysz?
W instalacji Anny Orlikowskiej biały sześcian Project Roomu staje się pudłem rezonansowym, wewnątrz którego nawarstwiają się scenariusze dla aktu słuchania uchem, głową, ale też całym ciałem, który finalnie dematerializuje się jako wyobrażenie i doświadczenie słuchacza. Głos stanowi tymczasowe połączenie odległych przestrzeni i momentów w czasie. Dźwięki powstałe w studiu artystki w Chicago w procesie intensywnego słuchania i mówienia z wykorzystaniem fizycznych obiektów zostają odtworzone i ponownie przetworzone w warszawskiej galerii. Głos zabarwia się materią, kształtuje poprzez przedmioty, penetruje przestrzenie i architekturę, wraca, zanika, jest tłumiony i wzmacniany. Kluczem są ruch i działanie wedle wskazówek-instrukcji stworzonych przez artystkę oraz fizyczna interakcja z dźwiękiem. Słuchacz staje się jeszcze jednym obiektem na drodze fal dźwiękowych, jeszcze jedną indywidualną membraną i mobilnym, żywym naczyniem dla rezonansu.
Anna Orlikowska: „Praca ta łączy ze sobą dwa miejsca w czasie i przestrzeni: miejsce, w którym powstało nagranie dźwiękowe, i miejsce, w którym jest ono odtworzone. Każde z tych miejsc charakteryzują odmienne właściwości akustyczne. Elementem, który łączy obie przestrzenie, jest ludzki głos, który staje się słyszalny poprzez pudła rezonansowe. Pierwszą rezonującą przestrzenią są płuca i ciało osoby wydającej z siebie głos. Zanim zabrzmi on w pomieszczeniu, w którym znajduje się widz/słuchacz, rozbrzmiewał wcześniej w przestrzeni, w której znajdowała się osoba mówiąca. Zanim zabrzmiał w przestrzeni, w której znajdowała się osoba mówiąca, przefiltrowany został przez rezonujące pudła postawionych na jego drodze obiektów (waz, skrzyń, szaf, dzbanków, przedmiotów umieszczonych wewnątrz przedmiotów etc.). Odtworzony w pomieszczeniu, w którym znajduje się widz, rozbrzmiewa poprzez umieszczone w galerii przedmioty. W ten sposób powstaje rozciągnięta w czasie i przestrzeni szkatułkowa konstrukcja rezonujących przestrzeni i obiektów.”
