Marilia Loureiro (Brazylia)
Marilia Loureiro
Kuratorka odpowiedzialna za program Casa do Povo, miejsca pamięci w São Paulo, którego celem jest wspieranie procesualnej i zaangażowanej społecznie sztuki. Pracowała również jako kuratorka instytucji takich jak Museu de Arte Moderna de São Paulo (MAM-SP), Museu de Arte de São Paulo (MASP) i Bienal de São Paulo, gdzie zorganizowała Des/re/organizações Afetivas w ramach programu publicznego jego 33. edycji. Jej działalność poza oficjalnymi instytucjami to m.in. projekty w CAPACETE (Rio de Janeiro), Ateliê397 (São Paulo), Pivô (São Paulo) oraz praca w charakterze kuratorki gościnnej w Lugar a Dudas (Cali, Kolumbia). Marilia ukończyła studia magisterskie w ramach MACBA Independent Study Program w Barcelonie.
Casa do Povo (Dom Ludu) w São Paulo został zbudowany w latach 40. XX w. jako antyfaszystowska przestrzeń kulturalna – która to funkcja niestety znów stała się bardzo aktualna. Miejsce szybko zaczęło odgrywać rolę centrum pedagogicznej i performatywnej awangardy artystycznej, a także stało się bastionem kulturowego oporu wobec brazylijskiej dyktatury. Po trudnym okresie 1981–2012 miejsce odżyło i zaczęło wspierać nastawione na proces i społecznie zaangażowane praktyki artystyczne, współpracując ściśle z miejscową społecznością i zapewniając przestrzeń 25 różnym kolektywom. Program działalności Casa do Povo rozszerza pojęcie kultury poza praktyki artystyczne, zajmując się również kwestiami opieki zdrowotnej i problemami lokalnej społeczności. Jego główne osie kuratorskie to 1) eksperymentowanie z formatem artystycznym; 2) otwarcie sztuki i kultury na inne praktyki; 3) ścisły związek z otoczeniem; 4) skupienie się na procesie, a nie wynikach; 5) kolektywne działanie i zaangażowanie społecznie; 6) kultywowanie pamięci, która pomaga rzucić krytyczne światło na współczesność. Dzięki temu, że program Casa do Povo ma strukturę komórkową i jest mutujący i krytyczny, jego struktura nie usztywnia się, zmiany nie powodują niepewności, a działalność na poziomie międzynarodowym nie odbywa się kosztem lokalnych inicjatyw. Innymi słowy, Casa de Povo nie obawia się eksperymentowania z różnymi formami funkcjonowania. W tym przedsięwzięciu publiczność nie jest targetem, ale aktywnym uczestnikiem, który może proponować różne działania, współtworząc miejsce spotkań, rozwoju i eksperymentów – żywy pomnik, miejsce, w którym pamięć oznacza działanie.
