Pedagogiki empatyczne
Pluralistyczny organizm przeciwko faszyzmowi
Wiele modeli pedagogiki zrodziło się z potrzeby walki z faszyzmem oraz z nadziei na możliwość emancypacji. Zarówno w krajach globalnego Południa, jak i na Północy myśliciele, nauczyciele, artyści i aktywiści różnych płci widzieli i widzą w praktykach edukacyjnych przestrzeń dla zaangażowania społecznego i politycznego oraz szansę na duchowe wyzwolenie. Jednak gdy nowe modele edukacji zaczyna wprowadzać administracja rządowa lub instytucje prywatne, można zadać sobie pytanie, czy owe nowe radykalne rozwiązania są w stanie zafunkcjonować w instytucjach kulturalnych zależnych od ośrodków faktycznej władzy. Żeby odpowiedzieć na to pytanie, zaproponować rozwiązania alternatywne wobec status quo i przemyśleć misję instytucji kultury przyszłości, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz Międzynarodowa Sieć Pedagogik Empatycznych [Red de Pedagogias Empaticas] organizują długoterminowy projekt poświęcony radykalnym metodom pedagogicznym. Cykl wydarzeń (w tym międzynarodowe seminarium Re–Directing: East w 2020 roku) ma umożliwić nawiązanie dialogu między badaczkami i praktyczkami z różnych krajów oraz zbudowanie wspólnych ram konceptualnych i form współpracy, które mogą posłużyć przemyśleniu na nowo celów i zastosowań współczesnej radykalnej pedagogiki.
18 i 19 października 2019 podczas spotkania publicznego i warsztatów praktycznych członkinie sieci Pedagogik Empatycznych podzielą się swoimi doświadczeniami, odnosząc się do palącej potrzeby budowania transnarodowych i transdyscyplinarnych sojuszy oraz tego, jak nasza zaangażowana, twórcza współpraca zarówno w ramach działalności instytucji artystycznych, jak i poza nimi może posłużyć jako skuteczne narzędzie do walki z siłami faszystowskimi i systemową przemocą.
Sieć Pedagogik Empatycznych [Red de Pedagogias Empaticas] współtworzą instytucje kulturalne różnej skali oraz niezależne praktyczki i praktycy, pochodzący między innymi z Meksyku, Kostaryki, Kolumbii, Chile, Brazylii, Hiszpanii, Norwegii i Polski. Dzielą wspólną potrzebę działania na rzecz zmian społecznych i są zaangażowani w badanie hybrydyzacji i praktyk granicznych między dziedzinami artystycznymi i edukacyjnymi. Członkowie i członkinie Sieci organizują międzynarodowe i lokalne spotkania, tworzą grupy badawcze i laboratoria w celu opracowania strategii społecznościowych, narzędzi analitycznych, metod i praktyk samokrytyki, które wdrażają w swojej pracy i programach publicznych.
