spotkanie
Pedagogiki empatyczne
-
Sieć Pedagogik Empatycznych [Red de Pedagogias Empaticas]
-
współtworzą instytucje kulturalne różnej skali oraz niezależne praktyczki i praktycy, pochodzący między innymi z Meksyku, Kostaryki, Kolumbii, Chile, Brazylii, Hiszpanii, Norwegii i Polski. Dzielą wspólną potrzebę działania na rzecz zmian społecznych i są zaangażowani w badanie hybrydyzacji i praktyk granicznych między dziedzinami artystycznymi i edukacyjnymi. Członkowie i członkinie Sieci organizują międzynarodowe i lokalne spotkania, tworzą grupy badawcze i laboratoria w celu opracowania strategii społecznościowych, narzędzi analitycznych, metod i praktyk samokrytyki, które wdrażają w swojej pracy i programach publicznych.
-
-
-
Casa do Povo (Dom Ludu)
- w São Paulo został zbudowany w latach 40. XX w. jako antyfaszystowska przestrzeń kulturalna – która to funkcja niestety znów stała się bardzo aktualna. Miejsce szybko zaczęło odgrywać rolę centrum pedagogicznej i performatywnej awangardy artystycznej, a także stało się bastionem kulturowego oporu wobec brazylijskiej dyktatury. Po trudnym okresie 1981–2012 miejsce odżyło i zaczęło wspierać nastawione na proces i społecznie zaangażowane praktyki artystyczne, współpracując ściśle z miejscową społecznością i zapewniając przestrzeń 25 różnym kolektywom. Program działalności Casa do Povo rozszerza pojęcie kultury poza praktyki artystyczne, zajmując się również kwestiami opieki zdrowotnej i problemami lokalnej społeczności. Jego główne osie kuratorskie to 1) eksperymentowanie z formatem artystycznym; 2) otwarcie sztuki i kultury na inne praktyki; 3) ścisły związek z otoczeniem; 4) skupienie się na procesie, a nie wynikach; 5) kolektywne działanie i zaangażowanie społecznie; 6) kultywowanie pamięci, która pomaga rzucić krytyczne światło na współczesność. Dzięki temu, że program Casa do Povo ma strukturę komórkową i jest mutujący i krytyczny, jego struktura nie usztywnia się, zmiany nie powodują niepewności, a działalność na poziomie międzynarodowym nie odbywa się kosztem lokalnych inicjatyw. Innymi słowy, Casa de Povo nie obawia się eksperymentowania z różnymi formami funkcjonowania. W tym przedsięwzięciu publiczność nie jest targetem, ale aktywnym uczestnikiem, który może proponować różne działania, współtworząc miejsce spotkań, rozwoju i eksperymentów – żywy pomnik, miejsce, w którym pamięć oznacza działanie.
-
TEOR/éTica
- jest niezależną, prywatną, niekomercyjną organizacją z siedzibą w San José w Kostaryce. Zarówno jej nazwa, jak i etos łączą w sobie teorię, estetykę i etykę. Od momentu założenia w 1999 roku projekt działa jako platforma badawcza współczesnych praktyk artystycznych, głównie na terenie Ameryki Środkowej i Karaibów. TEOR/éTica jest rzecznikiem kwestionowania status quo, pytań, debat, i wymiany myśli nieoderwanej od lokalnej i globalnej rzeczywistości. Działając w regionie o jednym z najwyższych poziomów przemocy i nierówności społecznych, TEOR/éTica opowiada się za sztuką, która ma służyć jako wspólna przestrzeń umożliwiająca kolektywną edukację i opór wobec hegemonicznych dyskursów i sił konserwatywnych. Poprzez wystawy, wykłady, warsztaty, publikacje, granty oraz wyspecjalizowane archiwum i bibliotekę pozyskuje przestrzenie – zarówno symboliczne, jak i fizyczne – do spotkań, nauki i rozmowy na temat współczesnych praktyk artystycznych oraz ich zaangażowania w realia społeczne i polityczne.
-
Bergen Assembly
- to długoterminowy projekt artystyczny i naukowy, który opiera się na publicznych wydarzeniach odbywających się co trzy lata w norweskim Bergen. Formuła Bergen Assembly jest opracowywana dla każdej edycji, odpowiadając w szczególności na potrzebę alternatywnych form produkcji artystycznej i doświadczenia w ramach przesyconej kultury informacyjnej, gdzie sama uwaga jest coraz bardziej utowarowiona i poddawana presji. Idea Bergen Assembly została wypracowana podczas Bergen Biennial Conference in 2009. Konferencja ta była odpowiedzią na propozycję gminy Bergen, by ustanowić w mieście międzynarodowe biennale sztuki współczesnej. Po konferencji To biennial or not to biennial?, na którą zaproszono kuratorów, artystów i naukowców z wielu krajów, nastąpiło wydanie The Biennial Reader (Hatje Cantz/Bergen Kunsthall, 2010), jak dotąd najbardziej wyczerpującej publikacji na temat globalnej historii i praktyki biennale czy innych regularnie odbywających się wystaw i wydarzeń artystycznych. Platforma edukacyjno-mediacyjna Bergen Assembly 2019 przyjmuje za punkt wyjścia tradycyjne formy zwiedzania, takie jak wycieczki z przewodnikiem lub wizyty rodzinne, ale dokonuje drobnych przesunięć. Zamiast skupiać się na przekazywaniu informacji, mediatorzy wykorzystują triennale jako miejsce wymiany doświadczeń i wiedzy, poszukując nieprzewidywalnych przestrzeni otwartych na to, co niespodziewane.
Spotkanie odbywa się w ramach Roku Antyfaszystowskiego.
Spotkanie jest organizowane we współpracy z
Wsparcie językowe
