01/12/2018
Czekając na kolejne nadejście
Wieczór wydarzeń
-
Viktorija Rybakova
-
Geografia zmysłów
- Geografia zmysłów to rozciągnięty w czasie artystyczny projekt badawczy Viktoriji Rybakovej obrazujący bezustanne kształtowanie nas przez nasze pragnienia. Pod wieloma względami jest to także projekt, w ramach którego dokonuje się niewidoczny przekład językowy, którego efektem jest zestaw nowych znaczeń i znaków służących opisywaniu stanów emocjonalnych w całej ich złożoności. Ta wieloetapowa procedura przypomina złuszczanie bardzo cienkich warstw skóry. Układ nerwowy istot żywych i energia przepływająca z serca do mózgu służą komunikacji ze środowiskiem. Zamierzeniem artystki jest zgromadzenie spektrum doświadczeń powiązanych z rozmaitymi uczuciami i doznaniami. Inicjuje ona w ten sposób bezcelową wędrówkę przez ciało niczym przez wielką pustynię i pozwala zaobserwować cykliczne zmiany, przepływy i transformacje w pozornie tylko stabilnej strukturze ludzkiego ciała.
-
-
Mateusz Kula
-
Widmowy kapitalizm i prawica tolkienowska
- Mateusz Kula rozwinął wielowarstwową metodę badawczą opartą na trzech postawach. Po pierwsze, jako kolekcjoner i archiwista gromadzi materiał, kompulsywnie zatrzymując go na później. Po drugie, jako analityk z pasją oddaje się badaniom nad różnymi formami wyobraźni, szczególnie skupiając się na okresie transformacji w Polsce w latach 90., kiedy degradacja późnego socjalizmu była zastępowana tandetnym kapitalistycznym utowarowieniem w specyficznym lokalnym wydaniu. Po trzecie, jako interpretator przekształca archiwum czy kolekcję w nowe wyobrażone i dyskursywne konstrukcje. W swoim wykładzie artysta analizuje to, w jaki sposób mityczne i ikoniczne figury faszyzmu spotykają się z teoretycznymi figurami nowego materializmu i akceleracjonizmu, odsłaniając mechanizmy tego ukrytego sojuszu.
-
-
Bartosz Zaskórki
-
Mchy i porosty
- Bartosz Zaskórski przetwarza rzeczywistość i buduje alternatywny świat. Nie po to, by uciec ze świata zastanego, raczej po to, żeby wykreować równoległą strefę, w której wszystko jest możliwe. Znajdują się w niej najbardziej dziwne, osobliwe i fantazyjne zjawiska. Przeważnie jest ona tworzona cienkopisem na papierze, czasem szorstkim postindustrialnym dźwiękiem, a niekiedy powstaje przy użyciu wideo. Głównym punktem odniesienia czy też materiałem dla fantazmatycznej aktywności jest kosmos rodzinnej wsi artysty.
-
-
Jokūbas Čižikas
-
Technoszaman
- Drogę do wprowadzenia komunizmu typu sowieckiego w Litwie utorowała pierwsza techno-religia, czyli rosyjski kosmizm. Pojawił się on na początku XX wieku, mając bardzo silny wyraz zarówno ideologiczny, jak i estetyczny. Zwyczajne, codziennego użytku przedmioty były prezentowane jako transcendentalne: wynalazki ilustrowano mechanizmami, które nie miały z nimi nic wspólnego, a wzornictwem rządziła „święta geometria wszechświata” nasycona duchowością. Każdy mógł rozwijać indywidualną „kosmiczną” relację z codziennymi przedmiotami, używając ich niczym przedmiotów rytualnych. W tym samym czasie w świecie zachodnim stosunek technologii do rytuału opierał się na techno-metafizyce i funkcjonował głównie jako show, dając efemeryczny efekt. Scjentologia i podobne instytucje wykorzystały technologię do zawieszenia tematu w stanie oczekiwania na wiarę i uzdrowienie za sprawą oświecenia.
-
Dziś w U–jazdowskim
