29/01-22/05/2016
wystawa
Villa Straylight. Trylogia wystawowa
- Villa Straylight – odezwał się wysadzany klejnotami przedmiot na postumencie – to ciało, które wyrosło na sobie jak gotycka fantazja. Każde miejsce w Straylight jest w pewien sposób sekretne: owe nie kończące się ciągi komnat połączonych przejściami, schodniami obudowanymi jak wnętrzności, gdzie wzrok gubi się w ciasnych zakrętach, wśród ozdobnych kotar, w pustych alkowach...
- (William Gibson, Neuromancer)
- Villa Straylight to trylogia wystawowa poświęcona twórczości Michała Frydrycha, Piotra Grabowskiego i Kuby Bąkowskiego. Projekt podzielony jest na trzy rozdziały. Autorem każdego z nich jest jeden z artystów biorących udział w projekcie.
- Rozdziały składające się na Villę Straylight mają charakter autonomicznych projektów. Każdy z uczestników proponuje własną poetykę i posługuje się autorską strategią twórczą. Wspólną platformą do działania dla Frydrycha, Grabowskiego i Bąkowskiego jest przestrzeń, którą będą kolejno organizować dyskursami swojej sztuki, a także zbiór pojęć, zagadnień i problemów, które przywołujemy poprzez tytułową figurę Villi Straylight.
- Villa Straylight to fikcyjne miejsce wykreowane przez prekursora cyberpunka, Williama Gibsona, w fantastyczno-naukowej powieści Neuromancer. Villa jest tajemniczą rezydencją zajmującą ostatni sektor stacji orbitalnej Freeside – krzyżówki kosmicznego Las Vegas, wolnego miasta portowego i wakacyjnego resortu. Villa jest labiryntem kryjącym kolekcję osobliwych artefaktów. Jest wreszcie miejscem nawiedzanym przez sztuczną inteligencję – samoświadomy kod, walczący o uzyskanie pełnej podmiotowości.
- Wystawowa trylogia Frydrycha, Grabowskiego i Bąkowskiego nie jest galeryjną adaptacją prozy Gibsona. Z jego Villi czerpiemy jednak zbiór inspiracji, pojęć i obrazów, które wyznaczają poetykę i pole poszukiwań prowadzonych zarówno w ramach poszczególnych rozdziałów, jak i całego projektu. Do tego zbioru należy koncept przestrzeni, w której zaciera się granica między tym, co materialne i wirtualne, między przedmiotem, pojęciem i informacją. Mieści się w tym zbiorze także wiara w „sztuczną inteligencję” języka (kodów programowania, mowy potocznej, idiomów artystycznych) – języka, którym mówimy, ale który „wypowiada” również mówiącego, posiada własną agendę i podmiotowość niezależną od tego, kto się nim posługuje. Biorących udział w wystawie artystów z cyberpunkowym duchem Gibsona łączy hackerskie, pirackie podejście do wiedzy i informacji oraz ambiwalentny stosunek do technologii, która jest przedmiotem fascynacji i zarazem niepokoju. Wszyscy trzej, choć każdy na inny sposób, odwołują się do fantastyki naukowej jako dziedziny, w której to, co rzeczywiste, rozpoznawane jest poprzez alegoryczne wyobrażenia tego, co (nie)możliwe.
- Michał Frydrych, Piotr Grabowski i Kuba Bąkowski praktykują tworzenie sztuki jako szczególną procedurę poznawczą. Są malarzami, rzeźbiarzami, autorami filmów, inicjatorami zdarzeń i konstruktorami artystycznych maszyn. Są jednak również, a może nawet przede wszystkim, researcherami, badaczami, hackerami przechwytującymi obrazy i informacje, szukającymi między nimi połączeń i nadającymi owym połączeniom kształt i formę. W Villi Straylight myślenie i intelektualne spekulacje mają bezpośrednie materialne konsekwencje: myśli stają się fizycznie obecne w obszarze dyskursu, niczym przedmioty w przestrzeni.
Partnerzy medialni
