W samym centrum uwagi, część 2 – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

W samym centrum uwagi to całoroczny projekt poświęcony polskiej sztuce współczesnej, trwający od listopada 2005 do lipca 2006. Dziewięć kolejnych części projektu składa się z blisko trzydziestu wystaw indywidualnych, pokazów, projekcji filmowych i akcji publicznych. Uczestniczą w nim artyści, którzy w debiutowali po 1989, obecnie zaś należą do najbardziej aktywnych i kreatywnych postaci polskiej sztuki, oraz czołówka rodzimych krytyków, kuratorów i teoretyków sztuki. 

Zwieńczeniem projektu W samym centrum uwagi będzie dyptyk wystawienniczy W Polsce czyli nigdzie / W Polsce czyli gdzie, stanowiący próbę opisania naszej tożsamości kulturowej, widzianej z jednej strony przez pryzmat dorobku polskiej awangardy i jej kontynuatorów (od Witkacego i Strzemińskiego po najmłodszą generację), z drugiej – przez pryzmat sztuki tworzonej przez artystów zagranicznych i odnoszącej się do polskich kontekstów.   

Projektowi towarzyszyć będzie międzynarodowa konferencja oraz obszerny, wydany w wersji kilkujęzycznej, bogato ilustrowany album, prezentujący sylwetki około 50 najważniejszych żyjących artystów polskich, dostępny w sprzedaży w kraju i za granicą.  

W samym centrum uwagi to projekt, którego celem jest ukazanie potencjału polskiej sceny artystycznej: diagnozuje on aktualny stan polskiej sztuki, jak i podpowiada nowe sposoby interpretacji, które mają ułatwić poruszanie się po jej meandrach. Każda z jego ośmiu części dedykowana jest jednemu spośród tych zjawisk, które zdają się decydować o charakterze sztuki współczesnej w Polsce.  

Część druga projektu prezentuje indywidualne wystawy artystów, których łączy dystans do utrwalonych wyobrażeń na temat tego, kim jest artysta oraz jaka jest jego rola i miejsce w społeczeństwie. Cykl fotograficzny Les Figurants grupy Azorro, zrealizowany podczas kręcenia filmu Giacomo Battiato Karol. Człowiek, który został papieżem (w którym członkowie Azorro wystąpili jako statyści) demonstruje nową strategię bycia artystą: nie poprzez produkcję własnych dzieł, ale poprzez wnikanie w dzieło innego twórcy i jego zawłaszczanie.  

Artysta-performer Cezary Bodzianowski, specjalista od minimalnych działań w przestrzeni publicznej, prezentuje projekt Bluszcz trwający przez cały sezon sztuki polskiej w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski: artysta pojawiać się będzie we wnętrzach Zamku Ujazdowskiego, by odczytać kolejny fragment pewnej słynnej XX-wiecznej powieści.  

Obiekty, obrazy na płótnie i rysunki składające się na instalację Tensory Andrzeja Czarnackiego stanowią wizualizacje pewnych trwałych struktur poznawczych odpowiedzialnych za porządkowanie danych doświadczenia; „myślenie to miśnienie” - twierdzi artysta, łącząc filozoficzne pojęcie a priori z dziedziną reakcji organicznych.  

Oskar Dawicki prezentuje rekonstrukcję fikcyjnego pokoju artysty, wypełnionego przedmiotami tak zmodyfikowanymi, że wytwarzają u odbiorcy poczucie obcości w pozornie znajomym środowisku. 

Zbigniew Libera przedstawia książkę, na którą składają się reprodukcje artykułów prasowych, tekstów naukowych i innych publikacji poświęconych jego sztuce, zarówno pozytywnych, jak i skrajnie krytycznych – ukazując, w jaki sposób media oddziałują na kształtowanie publicznego wizerunku artysty.  

Projekt Dział Nauczania Grzegorza Sztwiertni pokazuje metodę unikania jednoznacznego zdefiniowania kogoś jako artysty: „społeczeństwo myśli (i czasem mówi): O! Idzie Wielki Pedagog! Profesor! Nauczyciel i Wielki Przyjaciel Młodzieży! A tu nie... Idzie artysta, bokiem, zgarbiony, głowa w ramiona wciśnięta, czapka głęboko na oczy nałożona: niepozorny i niewidoczny”. 

• Kurator 
  • Jarosław Suchan