Głód, kino, polityka
Dyskusja z udziałem Karoliny Brzuzan, Małgorzaty Sadowskiej i Doroty Koczanowicz
Po pokazie Zielonej pożywki oraz akcji Karoliny Brzuzan zapraszamy na dyskusję z artystką oraz Małgorzatą Sadowską i Dorotą Koczanowicz.
Porozmawiamy o polityczności jedzenia i jego znaczeniu symbolicznym dla wspólnot i jednostek. Jak o tym mówić, wychodząc poza naiwną afirmację? Kino kulinarne to od kilku lat niemalże osobny gatunek czy też gałąź przemysłu filmowego. Istnieją przeglądy filmów o jedzeniu (także polskie), a największe międzynarodowe festiwale mają sekcje poświęcone kulinariom. Filmom tym, chociaż bardzo różnym, często przyświeca duch slow food, radości życia i celebracji cielesnych przyjemności, ale także pochwała rodziny i wspólnoty. Przyglądając się temu zjawisku przez pryzmat społecznego i ekonomicznego kontekstu, można jednak zadawać sobie pytanie, gdzie kończy się apoteoza przyjemności, a zaczyna próżność i hedonizm. Na ile kultura zbudowana wokół jedzenia może być narzędziem budowania pozycji klasy średniej i jaką rolę odgrywają w tym filmy, przeglądy i festiwale, często połączone z degustacjami, pozycjonując uczestników wobec kulinarnej rozrywki z telewizji. Temat jedzenia bowiem to także temat braku jedzenia – zupełnie nie mieszczący się w hedonistycznych narracjach slow foodowych.
