Plastyczność planety
Przy naszym udziale w środowisku przyrodniczym dokonują się nieodwracalne zniszczenia. W ramach projektu Plastyczność planety, który jest próbą skonfrontowania się z nimi, w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski zaingurowało równocześnie dwie wystawy: Bezludzka Ziemia i Centrum Natury Współczesnej zespołu badawczego Forensic Architecture. Na projekt składają się również 10. numer magazynu internetowego „Obieg” pod tytułem Stawanie się Ziemią i przegląd filmowy Kino antropocenu.
Punktem wyjścia dla tych projektów jest przekonanie, że przyroda utraciła status neutralnego, stabilnego tła dla ludzkiej aktywności. Wynika z tego konieczność zmierzenia się z pewnym paradoksem. Z jednej strony natura wydaje się bezbronną materią, całkowicie poddaną eksploatacji i dewastacji, z drugiej jednak jawi się jako żywioł, który potrafi ze zwielokrotnioną siłą odwzajemnić przemoc, jaką mu zadajemy. Pojęcie destrukcyjnej plastyczności, zaproponowane przez francuską filozofkę Catherine Malabou, pozwala zrozumieć ten paradoks i skonfrontować się z tym, co nieodwracalne, bez popadania w katastrofizm czy negacjonizm.
